Tot aan de watersnoodramp van 1953 werden de dijken regelmatig verhoogd aan de hand van de laatst bekende waterstand. In 1958 werd de Deltawet ingesteld die de verhoging van de zeedijken regelt die onder invloed staan van de stormvloeden van de zee. De rivierdijken vallen onder de Waterstaatswet 1900. Voor de gebieden in Nederland zijn de kansen van overstroming bepaald. De dijkhoogten worden ondermeer bepaald door de kans op overstroming. De Lekdijk is niet alleen de waterkering ter bescherming van het achterliggende land, maar ook een woongebied en een verkeersverbinding. Vanouds is het de kern van de nederzetting Nieuw-Lekkerland: tot kort voor de Tweede Wereldoorlog was nagenoeg de gehele bebouwing van de gemeente geconcentreerd op en tegen de dijk. Eerst nadien zijn aparte dorpsuitbreidingen tot stand gekomen, en wel in de gebieden Dorpslaan, Middelweg en Kinderdijk. In het kader van de dijkversterking werd Nieuw-Lekkerland opgedeeld in drie trajecten. Het traject Nieuw-Lekkerland-oost, Nieuw-Lekkerland-centrum tot en met de Elshoutsluizen (Kinderdijk) en Nieuw-Lekkerland-west (Kinderdijk) De eerste 2 trajecten zijn in 1989 gereed gekomen en het laatste traject Nieuw-Lekkerland-West (Kinderdijk) is in 1997 opgeleverd. De afbouw van de dijkwegen van de eerste 2 trajecten vond plaats in 1994. De dijkversterking heeft als resultaat gehad dat de hele dijk een ander aanzien kreeg. Door de sloop van de vele woningen is het gezicht van het dorp Nieuw-Lekkerland sterk veranderd.