De kinderen uit de arbeidsgezinnen werden eind vorige eeuw in de regel op zeer jeugdige leeftijd in het arbeidsproces opgenomen. Elk werkend gezinslid meer betekende een stijging van het gezinsinkomen. De jongens kwamen na het verlaten van de lagere school meestal niet toe aan verdere scholing. Daarom probeerde de vakbeweging het inzicht in het maatschappelijke gebeuren van haar leden te vergroten door het organiseren van cursussen en lezingen. Er werden o.a. cursussen in de vakbondsorganisatie, moderne talen, boekhouden, vergader- en discussietechniek gegeven.
De afdeling Deventer van de Timmerliedenbond droeg aan dit streven haar steentje bij. Onder de in Deventer genodigde sprekers bevonden zich soms figuren van naam. Zo trad in 1896 Dr. Schaepman, voorzitter van de Katholieke fractie in de Tweede Kamer, als spreker op. Hij hield een voordracht over het thema "Maximum werktijd en minimumloon".
De afdeling verzorgde ook omscholingscursussen in bouwkundige vakken voor de arbeiders afkomstig uit andere bedrijfstakken waarin voor hen geen uitzicht op werk meer bestond. In 1922 werden b.v. werkloze sigarenmakers omgeschoold tot bouwarbeiders.
Naast de algemene cursussen die de bond organiseerde werden ook activiteiten speciaal voor jongeren ontwikkeld. Deze activiteiten waren vooral gericht op het wekken van belangstelling voor het werd van de vakbond, zo werden er speciale weekends voor jonge leden georganiseerd.