In 1619 werd door het stadsbestuur een college in het leven geroepen om toezicht te houden op de scholen en in het bijzonder op de Triviale dwz. de Latijnse School. De scholarchen of curatoren, zoals de leden van dit college genoemd werden, bestonden uit twee leden van de magistraat, twee leden van de Gezworen Gemeente en twee gereformeerde predikanten.
In de samenstelling bespeurt men de invloed van de kerk, die niet ten onrechte meende, dat het onderwijs een voornaam instrument vormde voor de protestantisering van de bevolking. Die invloed was zeker in dit college niet weg te denken door de benoeming in 1619 van de bekende predikanten Jacob Revius en Caspar Sibelius. Het eerste resolutieboek vermeldt geen instructie. Men leest in het verslag van de eerste vergadering van 22 juni 1619 heel eenvoudig: dat de aanwezigen bijeengekomen zijn "om te letten op 't gene tot welstant en redressement der scholen insonderheid op de Latijnsche mogte gehoren; welcke hare last ende auctorisatie verstaen hebbende, zijn terstond op 't selve in besoigne getreden": de leraren van de Latijnse School worden verzocht het schoolreglement te produceren, zo het bestaat, en aan het stadsbestuur wordt een voordracht gedaan voor het benoemen van een nieuwe rector. In het stadsarchief vinden we de in 1619 opgestelde "Leges Scholae Daventriensis" en de in dat jaar gedrukte "Index lectionum pro schola Daventriesil, producten van het ijverige college van scholarchen *  .

Weldra zou hun taak nog toenemen. Zij kregen een werkzaam aandeel in de oprichting van de Illustre School en het aanzoeken van de eerste hoogleraren, terwijl in 1630 het toezicht op deze onderwijsinrichting hen ten deel viel. Meldden de wetten voor de Illustre School, dat de daaraan verbonden hoogleraren in de schoolraad met gelijke stem zouden compareren, in de praktijk betekende die regel niet meer, dan het uitbrengen van advies in zaken betreffende de Illustre School. Overigens niet alleen de invloed van de hoogleraren werd geweerd, ook die van de predikanten werd teruggedrongen.
Doordat volgens het reglement de helft der scholarchen jaarlijks wisselde, had het stadsbestuur een grote invloed op de samenstelling van het college. Na de benoeming van Alstorphius in 1636 en van Revius in 1637, werden er geen predikanten meer benoemd *  . Het protest van de kerkeraad haalde niets uit *  .
In 1661 worden voor het eerst sinds een groot aantal jaren de namen der scholarchen weer in de resoluties van de Schoolraad vermeld. Dan blijkt dat de plaatsen van de predikanten niet door stadsbestuurders zijn ingenomen, waardoor het getal van leden van deze raad tot vier beperkt bleef.
Aannemende dat de belangrijkste handelingen van de Schoolraad genoteerd werden, moet geconcludeerd worden dat de energieke aanpak van het begin na het derde kwart van de 17e eeuw vaak ontbroken heeft. In de 18e eeuw verminderde de bemoeienis met het Athenaeum trouwens sterk en verschoof het accent van de werkzaamheden naar de Latijnse School.

Onevenredig veel ruimte in de resoluties van de Raad werd ingenomen door het verslag van de prijsuitreikingen aan de beste leerlingen van de onderscheidene klassen van de Latijnse School. De Schoolraad heeft de Franse tijd overleefd, zij het dat het getal van vijf leden in 1795 vastgesteld, met het autocratischer worden van de Nederlandse staatsvorm voortdurend ingekrompen werd. In 1811 trad de Maire zelfs alleen op en in 1812 werd hij vergezeld door de onderperfect. In 1816 stelde men het getal weer op vijf. Maar de functie van de Schoolraad is sinds dat jaar voornamelijk decoratief, daar het toezicht op de Latijnse School opgedragen werd aan het terzelfder tijd opgericht college van curatoren van het Athenaeum en de Latijnse School.
Bij de modernisering van het takenpakket van de Latijnse School in 1848, ter gelegenheid waarvan de naam in die van gymnasium gewijzigd werd, verdween de Schoolraad om plaats te maken voor een Raad van Bestuur van het gymnasium.