Het departement Deventer der Nederlandse Maatschappij ter Bevordering van Nijverheid nam in 1854 het initiatief tot oprichting van een Hulpbank in Deventer. Het doel van de bank was aan 'vlijtige en oppassende personen' leningen te verstrekken.
De leners moesten twee in Deventer woonachtige borgen stellen, ten genoege van de bestuurders van de hulpbank. De borgen stelden zich door medetekening van de schuldbekentenis aansprakelijk voor de terugbetaling van de lening.
Het bestuur had het recht, zonder opgave van reden, leningen of borgen te weigeren.
De leningen bedroegen minimaal f 10, maximaal f 1000.
Het bedrag moest f 10 of een veelvoud daarvan bedragen.
De lening kon worden verstrekt voor 12 maanden tegen een wekelijkse aflossing van 1/50 deel te beginnen met de derde vrijdag na ontvangst van de lening of voor 3 maanden met aflossing van de volle som ineens. Bij het verlenen van een lening werd als rente ingehouden:
over gelden verstrekt voor 12 maand 4%
over gelden verstrekt voor 3 maand 1,5 %.
Aflossing voor meer dan een week was toegestaan, echter telkens voor een volle week.
De Deventer Hulpbank trad in 1855 in werking en werd in 1862 een gemeente-instelling. Iedere vrijdag avond van 7 tot 9 uur werd de Bank geopend voor terugbetalingen en elke dinsdag om de 14 dagen 's avonds om 7 uur voor onderzoek en beoordeling van aangevraagde leningen.