In afwijking van de hierboven beschreven deputaatschappen werd de Gereformeerde Werkgroep voor Liturgie niet door een generale synode benoemd. Zij ontstond uit particulier initiatief en werd op 12 november 1956 te Oosterbeek opgericht door enkele theologie-studenten, (kerk-)musici en architecten. De werkgroep stelde zich ten doel te werken aan een historisch en oecumenisch verantwoord herstel van de reformatorische eredienst. Gedurende haar bestaan hield de werkgroep zich met vrijwel alle onderdelen van de christelijke eredienst bezig. In de eerste jaren werden vooral de orde van de zondagmorgendienst, de kerkbouw en het kerklied bestudeerd en besproken. In de loop van de jaren zestig richtte de aandacht zich meer op het kerkelijk jaar, de verhouding tussen liturgie en apostolaat en op de doopliturgie.

De werkgroep heeft steeds willen werken ten dienste van de Gereformeerde Kerken in Nederland. Indirect heeft zij op verschillende momenten invloed uitgeoefend op de besluitvorming van de generale synoden. Een belangrijk onderdeel van haar programma zag zij verwezenlijkt toen de synode van Middelburg 1965-1966 nieuwe Orden van dienst vaststelde. Om verschillende redenen daalde sindsdien het aantal aktiviteiten. Zo werden meerdere leden van de werkgroep benoemd in het deputaatschap voor de Eredienst, waardoor hun aandacht verschoof naar de werkzaamheden van dit deputaatschap. Daarnaast vonden studie en bezinning op de liturgie een plaats op wetenschappelijk en universitair niveau. Werkgroeplid G.N. Lammens (1923-1985) werd benoemd tot buitengewoon hoogleraar in de Liturgiek aan de Vrije Universiteit (1969) en aan de Theologische Hogeschool te Kampen (1972), welke benoemingen in 1976 werden omgezet in een gewoon hoogleraarschap. Per 1 juli 1977 beëindigde de werkgroep haar werkzaamheden. De overgebleven gelden werden teruggegeven aan de generale synode, die de werkgroep vrijwel vanaf het begin met subsidie had ondersteund.