Wie hoopt dat het archief deze stilte kan doorbreken, komt bedrogen uit. Klaarblijkelijk hechtte dit juristengeslacht slechts waarde aan stukken met een rechtsgeldige kracht zoals huwelijkscontracten, testamenten, eigendomsbewijzen.

Het archief leert ons wel iets over de lotgevallen van de stukken zelf. In 1774 werd een lijst opgesteld van "Familie Papieren in de kist bij den oudste Heer van Westrenen berustende", ten behoeve van mr. Jan André van Westrenen: bij testament van 1764 hadden mr. Jan Jacob van Westrenen en zijn echtgenote Johanna Catharina Mamuchet van Houdringe deze familiepapieren gelegateerd aan hun oudste zoon Jan André (zie inv.nr. 28). Deze lijst telt 285 nummers en bevat overwegend huwelijkscontracten, testamenten en boedelinventarissen, niet alleen van de Van Westrenens, maar vooral ook van aanverwante geslachten. De inventaris, die vermoedelijk ten behoeven van mr. Jan André van Westrenen junior (1806-1870) opgesteld werd (zie inv.nr. 54), telt slechts 52 nummers, die echter vrijwel uitsluitend leden van het geslacht Van Westrenen betreffen en, blijkens de dorsaalnummers, deel uitmaakten van de lijst uit 1774. Deze 52 nummers vormen de kern van het hier beschreven familiearchief. Eigendomsbewijzen en leenakten werden blijkbaar afzonderlijk bewaard en zijn op de opeenvolgende eigenaars overgegaan. Inventarissen hiervan zijn niet bewaard gebleven.

Na de dood van Maria Sophia van Bylandt-van Westrenen, laatste telg uit het geslacht, kwam het archief in 1882 aan haar echtgenoot Frederik W.C.P. graaf van Bylandt. Tenslotte werd het archief in 1964, dankzij de bemiddeling van F.H.C. Weijtens door de executeurs van de nalatenschap van wijlen E.A.H.B. van Bylandt, zoon van het echtpaar Van Bylandt-van Westrenen in eigendom overgedragen aan het Rijk ter plaatsing in het Rijksarchief in Utrecht.

Geheel in de lijn van de oude ordening werd er een scheiding aangebracht tussen stukken van persoonlijke en stukken van zakelijke aard. De indeling van de personalia spreekt voor zichzelf. Testamenten en legaten zijn ondergebracht bij de erflaters. De stukken van zakelijke aard, in hoofdzaak eigendomsbewijzen en leenakten, werden geografisch gerangschikt. Rijswijk, de enige gemeente, die niet tot de provincie Utrecht hoort, sluit de rij. Binnen deze afdelingen werd afgezien van een verdere onderverdeling in verband met het beperkte aantal stukken.