Uw zoekacties: Hypotheekbewaarders te Utrecht en Amersfoort

22 Hypotheekbewaarders te Utrecht en Amersfoort ( Het Utrechts Archief )

Uitleg bij archieftoegang

Een archieftoegang geeft uitgebreide informatie over een bepaald archief.

Een archieftoegang bestaat over het algemeen uit de navolgende onderdelen:

• Kenmerken van het archief
• Inleiding op het archief
• Inventaris of plaatsingslijst
• Eventueel bijlagen

De kenmerken van het archief zijn o.m. de omvang, vindplaats, beschikbaarheid, openbaarheid en andere.

De inleiding op het archief bevat interessante informatie over de geschiedenis van het archief, achtergronden van de archiefvormer en kan ook aanwijzingen voor het gebruik bevatten.

De inventaris of plaatsingslijst is een hiërarchisch opgebouwd overzicht van beschreven archiefstukken. De beschrijvingen zijn formeel en globaal. Het lezen en begrijpen van een inventaris behoeft enige oefening en ervaring.

Bij het zoeken in de inventaris wordt de hiërarchie gevolgd. De rubrieken in de inventaris maken deel uit van de beschrijving op een lager niveau. Komt de zoekterm in een hoger niveau voor, dan voldoen onderliggende niveaus ook aan de zoekvraag.

beacon
 
 
Inleiding
De hypotheekbewaarder
De openbare registers
22 Hypotheekbewaarders te Utrecht en Amersfoort
Inleiding
De openbare registers
Organisatie: Het Utrechts Archief
Er bestaan in ons land verschillende openbare registers, zoals de registers van de burgerlijke stand en het handelsregister. Hier worden uitsluitend bedoeld de openbare registers betreffende onroerend goed, die hun grondslag vinden in het Burgerlijk Wetboek. Dit bepaalt dat een akte betreffende eigendomsoverdracht van grond of gebouwen, of betreffende vestiging van een zakelijk recht - zoals opstal, erfpacht, hypotheek - niet volledig is, zolang deze akte niet is over- of ingeschreven in de openbare registers *  . Men noemt dit ook wel het publiceren of openbaar maken van de akte. Aan openbaarheid, die ten doel heeft de rechtszekerheid te bevorderen, heeft men reeds vroeg behoefte gevoeld.
Tijdens het ancien régime vonden in de nederlandse gewesten overdrachten van onroerend goed plaats voor een openbare instantie: het plaatselijk gerecht. Ze werden geregistreerd in de schepenregisters. Met de inlijving in 1810 werd het franse recht hier van toepassing, dat van andere principes uitging. Eigendomsoverdracht kon toen zonder ambtelijke tussenkomst rechtsgeldig tot stand komen zodra koper en verkoper een overeenkomst sloten. Openbaarheid werd wel als nuttig ervaren, onder meer voor de belastingheffing, maar was in het algemeen geen vereiste meer voor rechtsgeldigheid. Het gevolg was dat niet alle akten meer openbaar werden gemaakt. Dit levert bij de bestudering van de eigendomssituaties uit die periode soms moeilijkheden op. Men moet dan de verlangde gegevens elders zien te achterhalen, b.v. in de notariële archieven.
Eerst in 1838 met de invoering van het Burgerlijk Wetboek keerde men in dit opzicht terug tot het oud-nederlands recht. Maar al in de wet van 3 januari 1824 werd, voornamelijk uit fiscale overwegingen, publicatie weer algemeen voorgeschreven, terwijl in de wet van 5 maart 1825 de artikelen van het later in te voeren Burgerlijk Wetboek voor zover betreft hypotheek, werden vastgelegd zonder direct van kracht te worden. Sindsdien kunnen akten betreffende onroerend goed alleen volledig rechtskracht bezitten als ze zijn over- of ingeschreven. Publicatie is aldus weer een voorwaarde voor de rechtsgeldigheid. Maar omgekeerd wil dat nog niet zeggen dat iedere over- of ingeschreven akte ook rechtsgeldig zou zijn.
Er kunnen andere gebreken aan kleven; zoveel zelfs dat de tussenkomst van notaris niet alleen is aan te bevelen, maar sinds 1956 zelfs wettelijk verplicht is. Hiermee zijn nog niet alle mogelijke vormen van eigendomsovergang besproken. Verjaring en erfopvolging b.v. voltrekken zich in feite buiten de openbare registers om. Niet altijd worden verklaringen hierover overgeschreven. Vandaar dat men, vooral als het om oudere akten gaat, vaak in een volgende akte moet zoeken om te achterhalen, hoe de verkoper eigenaar is geworden. Over erfopvolging of successie worden ten behoeve van de belastingheffing gegevens verzameld, die eveneens in de kadastrale boekhouding verwerkt worden. Hoewel de juridische waarde van deze belastinggegevens nogal dubieus is, zijn ze uit historisch oogpunt waardevol.
Het kadaster
De archieven van de hypotheekbewaarders
Bewerkingsgeschiedenis
Bijlagen
Schema boekhouding 1811-1838
Erfgoedstuk
Schema hypothecaire boekhouding 1838-1878
Erfgoedstuk
Schema hypothecaire boekhouding 1879-1929
Erfgoedstuk
Schema hypothecaire boekhouding 1929-heden
Erfgoedstuk
Schema kadastrale boekhoudingen 1832-heden, ingericht per kadastrale gemeente
Erfgoedstuk
Schema bijhouding kadastrale en hypothecaire boekhouding in 1977
Erfgoedstuk
Globale opgave van de archivalia berustend bij de dienst van het kadaster en de openbare registers te Utrecht
Processen-verbaal van grensbepaling 1811-1833
Erfgoedstuk
Indeling in kadastrale gemeenten en arrondissementen in 1832
Erfgoedstuk
Erfgoedstuk

Kenmerken

Datering:
1811-1838
Toegangstitel:
Inventaris van de archieven van de hypotheekbewaarders te Utrecht en Amersfoort 1811-1838
Auteur:
E. Muller
Datering toegang:
1977
Datering bewerking:
2010
Openbaarheid:
Volledig openbaar
Rechtstitel:
Overbrenging van een overheidsarchief
Omvang:
34,3 m oude verpakking