1937 Nadat de fabriek De Arnoud te Hillegom ontheffing had verkregen van het verbod op werken met twee ploegen, gaan ook andere bedrijven met twee ploegen werken. Minister Romme houdt hierop een uitgebreide enquête in de kalkzandsteenindustrie, als gevolg waarvan voortaan het twee-ploegenstelsel wordt verboden. De Arnoud gaat echter door met twee ploegen, hetgeen een veelbesproken strafproces ten gevolge heeft. Het meeste vervoer van stenen gaat nu per auto. Het eigen motorschip wordt daarom opgelegd.
1938 Voor het eerst in jaren is er weer een kleine nettowinst. Er is een nieuwe werktijdregeling ontworpen, waardoor het mogelijk is onafgebroken van zeven uur 's ochtends tot zes uur 's avonds te produceren met behulp van vier ploegen aan drie persen.Hierdoor neemt de productie met 25% toe. Vanwege de productieverhoging en het vergrote afzetgebied is ook het motorschip weer enige tijd in de vaart. Een CAO wordt niet afgesloten, wel worden de uurlonen voor de erkende christelijke feestdagen uitbetaald.
1939 De Arnoud verliest het proces over het tweeploegenstelsel. Hierdoor wordt de positie van de gehele industrie beter. De internationale spanning en de oorlog hebben echter invloed op het bouwvolume. Op 15 december wordt vanwege gebrek aan kalk en vanwege de vorst de productie gestaakt. Belangrijke onderdelen van de persen worden vernieuwd. De hoogte van de lonen blijft dit jaar gelijk, maar het personeel krijgt dit jaar drie dagen vakantie met behoud van loon.

1940 Vanwege de oorlog stagneren sinds mei alle leveringen, in de laatste drie maanden gaat het iets beter. In totaal wordt er slechts 28 weken geproduceerd. De aanvoer van kalk is onregelmatig en door het gebrek aan motorbrandstof moet het transport van stenen zich opnieuw op de scheepvaart instellen. De lonen worden met f1,- per week verhoogd vanwege de stijging van de kosten van levensonderhoud. Op 26 oktober wordt een maximumprijs voor kalkzandsteen vastgesteld.
1941 Er wordt 42 weken geproduceerd op 90% van de maximale capaciteit. Door de grote behoefte aan stenen vanwege werken voor de Wehrmacht, zoals vliegvelden, is er geen sprake van concurrentie. Ieder kan zijn stenen tegen de maximaal vastgestelde prijzen verkopen. Eind oktober wordt de invoer van kalk vanuit België verboden, hetgeen resulteert in hogere prijzen. De steenkooltoewijzing wordt in september al gestopt, ondanks pogingen bij het Rijkskolenbureau en de Rüstungsinspektion. De lonen worden in mei verhoogd met f1,50 per week en de eerste week van augustus krijgt het personeel vakantie met behoud van loon. Per 1 november moet de productie wegens gebrek aan kolen worden gestaakt.