De families Van Beeck en Calkoen werden aan elkaar verwant door het huwelijk tussen Johannes Kalkoen, die zijn naam consequent met een K schreef, en Jacoba van Beeck in 1734. Jacoba van Beeck was een dochter van Johan Frederik van Beeck en Anna Verborcht. De naam Verborcht duikt later nog eens op in de familie Calkoen. De broer van Anna Verborcht, Isaac, had een dochter genaamd Wilhelmina Maria. Deze trad in 1765 in het huwelijk met Wilhelmus Jabes Calkoen, de kleinzoon van Anna Verborcht. De zoon van Wilhelmus Jabes Calkoen en Wilhelmina Maria Verborcht werd Jan Frederik genoemd, naar de broer van zijn grootmoeder. Het was deze Jan Frederik Calkoen, die de naam Van Beeck aan zijn achternaam toevoegde.

Johannes Kalkoen (1709-1778) en Wilhelmus Jabes Calkoen (1735-1802) waren beiden predikant. Jan Frederik van Beeck Calkoen (1772-1811) koos echter voor de wetenschap. Hij promoveerde in 1797 te Groningen in de filosofie en de wis- en natuurkunde. In 1799 werd hij buitengewoon en in 1804 gewoon hoogleraar te Leiden. In 1805 kwam hij als hoogleraar naar Utrecht. Daar werd hij in 1808 tevens directeur van het Koninklijk Observatorium, de sterrenwacht op Zonnenburg. Jan Frederik van Beeck Calkoen publiceerde diverse wetenschappelijke werken, had contacten met wetenschappers in binnen- en buitenland en bekleedde belangrijke nevenfuncties; zo was hij lid van de natuurkundige commissie tot de zaken der nieuwe maten en gewichten, examinator van de Elèves der Artillerie Genie te Amersfoort en lid van het Comité Central du Waterstaat. In 1809 werd hem namens de koning het eerste professoraat in de hogere wis- en natuurkunde aangeboden van de Koninklijke Militaire School in Den Haag; Jan Frederik van Beeck Calkoen kon deze eervolle betrekking niet aanvaarden, onder meer in verband met zijn slechte gezondheid. Hij overleed in 1811 op 38-jarige leeftijd.

Jan Frederik van Beeck Calkoen was gehuwd met Isabella Antonia Lucretia van Westrenen, die diverse landerijen en huizen in de familie inbracht. Zo werd het huis Steniswaard (of Stenisweerd) te Cothen via de familie Van Westrenen eigendom van de familie Van Beeck Calkoen. In 1827 kocht de weduwe van Jan Frederik van Beeck Calkoen het huis Rhijnestein in Cothen. Haar jongste zoon Willem Jabes werd na haar overlijden heer van Rhijnestein; zijn nazaten wonen sinds ca. 1874 op het kasteel.

De oudste zoon van het echtpaar Van Beeck Calkoen-van Westrenen, Aarnoud Jan van Beeck Calkoen (1805-1874), had een bestuurlijke loopbaan. Hij was secretaris van Utrecht (1834-1843), kameraar (1840-1853) en hoogheemraad (1853-1855) van het hoogheemraadschap van de Lekdijk Bovendams, lid van de (gemeente)raad (1843-1855) en wethouder (1844-1855) in Utrecht en lid van de Provinciale Staten (vanaf 1846) en Gedeputeerde Staten (vanaf 1855) van Utrecht. Op 8 juni 1859 werd hij door de Staten tot lid van de Eerste Kamer gekozen, maar hij nam deze benoeming niet aan, vermoedelijk in verband met zijn toenemende doofheid. Ook vier van zijn kinderen waren doof of doofstom.

Aarnoud Jan van Beeck Calkoen was daardoor geïnteresseerd in opleidingsmogelijkheden van dove kinderen; hij was thesaurier van het Instituut voor Doofstommen. Ook het onderwijs in het algemeen had zijn belangstelling. In Utrecht stichtte hij samen met C.W.J. baron van Boetzelaer in 1841 een bewaarschool en in 1845 een vierde diaconieschool. Andere instellingen die zijn interesse hadden, waren het Diakonessenhuis, dat in 1844 opgericht werd, en het Bijbelgenootschap, waarvan hij directielid was. Het geloof speelde voor hem en zijn echtgenote, Angelique Henriette Hora Siccama, een belangrijke rol. Zij sympathiseerden met het Réveil en onderhielden onder meer contacten met het echtpaar Groen van Prinsterer.

De twee dove dochters, Amelia Carolina en Louise Angelique, overleden op jeugdige leeftijd; zij werden respectievelijk 17 en 13 jaar. De doofstomme zoon Antonie (1847-1920) bleef ongehuwd. De dove zoon Jan Frederik (1838-1910), die de hofstede met landerijen in Werkhoven ging beheren, trouwde in 1867 met Maria Elisabeth Boissevain.

Het enige horende kind van het echtpaar Van Beeck Calkoen-Hora Siccama was Aarnoud Willem van Beeck Calkoen (1842-1922). Evenals zijn vader had hij veel bestuurlijke functies. Hij begon als jurist bij de afdeling Waterstaat van de Provinciale Griffie (1867-1879). Vervolgens was hij namens de Anti-Revolutionaire Partij lid van de Provinciale Staten (1879-1907) en van Gedeputeerde Staten (1885-1907) van Utrecht, lid van de gemeenteraad van Utrecht (1881-1885) en hoogheemraad van het hoogheemraadschap van de Lekdijk Bovendams (1882-1885). Daarnaast bekleedde hij talloze functies in en buiten Utrecht. Zo was hij lange tijd ouderling, eerst van de Hervormde Gemeente Utrecht en na de Doleantie in 1887 van de gereformeerde kerk. Naast kerk en politiek hadden met name de gezondheidszorg en het onderwijs zijn interesse.

Aarnoud Willem van Beeck Calkoen trouwde in 1868 met jkvr. Pauline Albertine Ram, die in 1885 op 40-jarige leeftijd overleed. Aarnoud Willem bleef achter met acht kinderen, in leeftijd variërend van 2 tot 16 jaar. Dankzij de hulp van huishoudster Doortje Koenen kon het gezin zich redden in het grote huis Drift 19.

Van de vier dochters bleven er drie ongehuwd; zij woonden nog tot 1930 in het ouderlijk huis aan de Drift en verhuisden daarna naar de Maliesingel. De oudste zoon, Aarnoud Jan, overleed op 20-jarige leeftijd in Doetinchem aan tyfus. De drie andere zoons studeerden rechten in Utrecht. Willem Jabes was 35 jaar lang burgemeester van Bunnik, Odijk en Werkhoven, Albert Jan Leonard was administrateur en chef van de afdeling hoger onderwijs bij het Departement van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen en Jan Frederik was advocaat en procureur te Utrecht, kantonrechter-plv. te Utrecht en rechter van de arrondissementsrechtbank te Arnhem.