Ondertussen breidde de ziekenhuisorganisatie zich gestaag uit. Het afstemmen van de medische, onderwijskundige, verpleegkundige en economische belangen werd in de groter wordende organisatie steeds ingewikkelder. De positie van de driehoofdige directie ten opzichte van bestuur en faculteit was niet helemaal helder *  . In de jaren zeventig werd het ziekenhuisbestuur telkens weer geconfronteerd met conflicten: met leden van de directie, met hoogleraren, met het ministerie.
Ondertussen moesten de nieuwbouwplannen uitgewerkt worden in samenwerking met de academische ziekenhuizen in Leiden en Amsterdam, gecoördineerd vanuit het ministerie. Het aantal bedden waarover het ziekenhuis zou gaan beschikken bleef gedurende een reeks van jaren een heet hangijzer. Tenslotte gaf op 8 september 1978 het kabinet het groene licht voor de bouw van een ziekenhuis met 800 bedden *  . Toen was wel duidelijk dat de verhuizing naar een nieuw gebouw niet voor het midden van de jaren tachtig te verwachten zou zijn. Dit betekende dat in het complex aan de Catharijnesingel interim-voorzieningen getroffen moesten gaan worden om het ziekenhuis door de tussenliggende jaren heen te helpen.