De joodse Marie Anne Hélène Hertzdahl-Bloemgarten (Heerlen 1897-Maastricht 1978) woonde met haar gezin in Maastricht. Haar man, Salomon Victor Hertzdahl (1887-1942) was al in mei 1942 opgepakt door de Duitse bezetter. Hij werd vermoord in Auschwitz in september 1942.

Toen Marie Hertzdahl en haar kinderen Mathilde (1921-2004) en Karel (1924-2009) eind augustus een oproep kregen zich te melden voor transport naar kamp Westerbork, besloten ze onder te duiken bij vrienden in Brussel. Op 5 februari 1943 werd Marie Hertzdahl na verraad door de huishoudelijke hulp van de vrienden opgepaktl, maar haar kinderen wisten te ontkomen en overleefden de oorlog door onderduik in Lanaken. Marie werd gedeporteerd naar het concentratiekamp Auschwitz-Birkenau. Daar werkte ze aanvankelijk als verpleegster in de afdeling waar de medische experimenten plaatsvonden. Later werd ze zelf het slachtoffer van deze experimenten.

In januari 1945 liep zij mee in de Dodenmarsen en belandde in Ravensbrück. Vandaar werd zij getransporteerd naar Sasel, een buitenkamp van Neuengamme ten zuiden van Hamburg. Op 1 mei 1945 werd zij bevrijd door het Zweedse Rode Kruis waarna zij naar een vluchtelingenkamp in het Zweedse Malmö werd gebracht. Uiteindelijk zou ze op 20 augustus 1945 terugkeren in Maastricht.

Het archiefje bestaat grotendeels uit brieven en documenten uit de tijd dat Marie Hertzdahl in Zweden verbleef. Haar kleindochter Marja Pinckaers, die aan de hand van deze documenten een boek over haar oma schreef (De Cirkel), schonk de stukken in 2012 aan het RHCL.

In 2013 volgde nog een aanvulling (inv.nrs. 17-22), waarbij ook materiaal van vóór haar verblijf in de kampen.