In 1781 werden namens vorstin -abdis Maria Cunegonda van Saksen op de landdag van de Staten van het land van Thorn voorstellen gepresenteerd voor een gerechtelijke hervorming. De landsvrouwe wenste verbetering van de rechtspleging in eerste en tweede aanleg en een nieuwe codificatie van het landrecht. Uiteindelijk is van deze plannen, na veel discussie, slechts een deel gerealiseerd. Op de landdag van 1785 bood de vorstin-abdis aan de slecht functionerende rechtsbedeling door de schepengerechten van Thorn en Grathem op eigen kosten te vervangen door aanstelling van een gekwalificeerd jurist als alleensprekende rechter. Na veel discussie stemde een meerderheid van de Staten daarmee in. Op 10 december 1785 schafte de vorstin-abdis de schepenrechtspraak af en droeg de behandeling van zaken op aan een alleensprekende rechter. In de functie van 'overambtman' werd Johan Norbert van den Schoor op 22 december 1785 beëdigd. Voor de zittende schepenen was in de toekomst alleen nog een rol voorzien als getuigen bij het passeren van hypotheekakten en toezichthouders bij criminele processen. Helemaal zonder oppositie verliepen deze hervormingen niet, maar na een jaar legden ook de tegenstanders zich bij de nieuwe situatie neer. Na de nodige vertragingen kon raadsheer Pierre Joseph Stuers in 1788 aan de Staten van Thorn het ontwerp van een nieuw landrecht aanbieden, waarvan de tekst sterk was geïnspireerd op de de Gelderse Land- en Stadsrechten. (74) Door de onrustige tijden (Luikse en Brabantse revolutie in 1789) stokte de behandeling door de landdag. Door de Franse bezetting van december 1792 tot maart 1793 was de stemming evenwel zodanig in revolutionaire zin omgeslagen, dat van verdere behandeling geen sprake meer kon zijn. Het ontwerp-landrecht werd dus niet ingevoerd en het honorarium van samensteller Stuers bleef onbetaald. Ook de discussie over de Appellationsraad verliep moeizaam

In november 1787 berichtte Van den Schoor dat hij een nieuw taxreglement had ontworpen. Een nieuw procesreglement werd overbodig geacht, omdat daarin zou worden voorzien door het landrecht. Maar dit is uiteindelijk nooit afgekondigd. De enige verandering die bij de Appellationsraad werd doorgevoerd was de vervanging in 1791 van het vijfhoofdige college van raadsheren door een driemanschap, bestaande uit een directeur en twee commissarissen