In 1935, toen de nieuwe vaste Rijnbrug in gebruik werd genomen, schafte men de schipbrug af. Op de plaats ervan kwam weer een veerpont. Het ging daarbij om het "Malburgse" voetveer, zo geheten omdat de betrokken veerpont daarvóór dienst had gedaan tussen de polder Malburgen, nabij Huissen, en een punt ten oosten van de stad Arnhem, aan de Westervoortse Dijk. Het Malburgse veer bestond al in de zestiende eeuw * 

Zie verder het Archief Gemeentesecretarie Arnhem,
1917-1924 (toegangummer 2193): inv.nrs. 943-949 en 1002
1925-1929 (toegangummer 2194): inv.nrs. 1094, 1096, 1100, 1105, 1109, 1111 en 1169
1930-1934 (toegangummer 2195): inv.nrs. 1276-1278 en 1280
1935-1939 (toegangummer 2196): inv.nrs. 1159-1162, 1164 en 1338-1341
1940-1949 (toegangummer 2197): inv.nrs. 2257-2259, 2262, 2263, 2266, 2268-2270, 2409, 2556, 2557, 2560, 2561 en 2572
1950-1959 (toegangummer 2198): inv.nr. 625
Zie ook het Oud Archief der Gemeente Arnhem (toegangummer 2000): inv.nrs. 2412-2504.

Exploitant daarvan was in 1935 W.R. Cornelissen. Naast het Malburgse veer exploiteerde Cornelissen het veer tussen Pannerden en Doornenburg. Hij woonde in Doornenburg, waar hij ook een café dreef. De administratie van de beide veerdiensten werd verzorgd door C.P. Rijshouwer te Arnhem. Cornelissen had voorts ten behoeve van zijn beide veerponten gemiddeld genomen vijf werknemers in dienst. Voor de veerdienst Malburgen-Arnhem (de Praets-Roermondsplein) waren dat jarenlang de gebroeders R. en J.W. Scheers, beiden woonachtig op de Praets, waar R. Scheers ook een cafébedrijf had. Het personeel van de veerdienst Pannerden-Doornenburg wisselde in de loop der jaren nogal, zoals uit het loonboek en de correspondentie valt op te maken.

Het voetveer bij Arnhem was vooral van belang voor schoolkinderen uit Elst en Elden en omgeving, verder voor de bewoners van de Praets, de arbeiders van de Arnhemse Stoomsleephelling en de Zaanse Houthandel in Meinerswijk en voor de bewoners van het daar gelegen woonwagenkamp.

Cornelissen bezat drie boten. Twee daarvan gebruikte hij voor de veerdiensten, de derde diende voor het vervoer van militaire voertuigen, goederen en manschappen over grotere afstanden.

In september 1944 werden de veerboten door de Duitsers vernield. Al in juli 1945 kwam de veerboot van Pannerden weer in de vaart. Het Malburgse veer is pas op 1 augustus 1946 weer in gebruik genomen.

In 1952 besloot Cornelissen de exploitatie van de veerdienst Malburgen-Arnhem per 1 oktober van dat jaar te beëindigen. Het bedrijf was voor hem niet meer rendabel en de gemeente wilde geen subsidie verlenen. R. Scheers, die al sedert 1935 als veerknecht voor Cornelissen werkte, nam het veer per 1 oktober over.

Het Malburgse veer bij Arnhem is nog blijven bestaan tot 1977, toen het plaats moest maken voor een vaste oeververbinding, de Roermondspleinbrug, de tegenwoordige Nelson Mandelabrug. De veerdienst tussen Pannerden en Doornenburg bestaat nog steeds.

Hoewel de beide veerdiensten in 1935 al een respectabele ouderdom hebben, ging het archiefje van Cornelissen niet verder terug dan 1924. Een deel daarvan is wegens zijn uiterst summiere, puur boekhoudkundige karakter vernietigd. Bewaard zijn slechts twee omslagen correspondentie en een loonboek uit de periode april 1944 tot en met december 1951, met een onderbreking, als gevolg van de oorlogssituatie, van 15 september 1944 tot 25 juli 1945.

De correspondentie heeft vooral betrekking op zaken als belastingen, verzekeringen, ziektekosten- en kinderbijslagregelingen voor het personeel, boothuur, brandstofvoorziening, reparatie en onderhoud van de veerboten.