De Beaufort schreef in september 1947 aan de raad van bestuur van de Stichting Het Nationale Park De Hoge Veluwe, dat hij een jachtgezelschap voor het Nationale Park wilde oprichten. Dat jachtgezelschap zou deel kunnen uitmaken van een nog op te richten vriendenkring van de Hoge Veluwe. Deze vriendenkring, de Vereniging van Vrienden van de Hoge Veluwe, werd op 9 oktober 1948 in het leven geroepen. In december 1948 nam De Beaufort het initiatief om binnen de 'Vrienden' een Werkgroep Grote Fauna op te richten. Deze werkgroep diende zich in zijn ogen vooral bezig te houden met "de bestudering en verzorging der wildlevende grote zoogdieren", onder meer via oordeelkundig afschot van de dieren. De Beaufort had vooral grofwildjagers op het oog. De eerste bijeenkomst op 20 december 1948 was verbonden aan een drukjacht op reeën in het Nationale Park. Er kwam echter verzet tegen een opzet, waarin twee doelstellingen - meer begrip kweken bij het publiek voor het grofwild en kwaliteitsverbetering door middel van jacht binnen één werkgroep werden nagestreefd. Er was vrees voor het prevaleren van de belangen van de jagers binnen de werkgroep. Eén en ander leidde tot de oprichting van de Werkgroep (Grote) Zoogdieren en Vogels. De Beaufort merkte tijdens de oprichtingsvergadering (19 februari 1949) op: "dat het aantal jagers niet te groot mag zijn, want het idee jacht mag hier in geen geval naar voren komen. Het moet zijn verplegen, observeren van de dieren, verbeteren als dat mogelijk is, maar niet jagen".

De Beaufort richtte in 1950 het Sint-Hubert Gilde voor de Hoge Veluwe op. Het bestuur van de Stichting Het Nationale Park De Hoge Veluwe ging accoord met de oprichting van het Gilde op basis van een 'gentleman's agreement'. Het Gilde was aanvankelijk ondergebracht in de Werkgroep Zoogdieren en Vogels van de Vereniging van Vrienden van de Hoge Veluwe *  . De band tussen het Gilde en de Vereniging is later uit de reglementen verdwenen. De naam van het Gilde was afgeleid van het Jachtslot Sint-Hubertus en het embleem van de Stichting Het Nationale Park De Hoge Veluwe. Beiden waren gebaseerd op de Sint-Hubertuslegende. Het Gilde stelde zich ten doel: "zich mede dienstbaar stellen tot de instandhouding, verzorging en verdeling der wilde fauna (zoogdieren en vogels) binnen het gebied der Stichting Het Nationale Park 'De Hoge Veluwe', zoals die worden nagestreefd door de raad van bestuur" *  . De leden van het Gilde, voornamelijk vermogende jagers, gaven dotaties voor het wildbeheer, jaagden weidelijk in Gildeverband ter uitvoering van het door het bestuur en directie van de Stichting vastgestelde beleid en trachten een historische jachtcollectie bij elkaar te brengen. Het Gilde was (is) gevestigd in de Pampel.