Uit het eerste huwelijk van jonkheer Frans Julius met Johanna Henriëtte Reinoudine van Boelens (1820-1849) stamden vier zoons. De oudste zoon Idzert Frans (1843-1907), kreeg in 1862 de "tussennaam" van Humalda. Zijn nazaten voerden sindsdien de namen van Humalda van Eysinga. Idzert was onder andere lid van de Tweede Kamer en van de Raad van State en vestigde zich in Den Haag. In zijn vrije tijd was hij evenals zijn broer Tjalling en enkele van zijn eigen zonen actief op muziekgebied, niet aleen als beoefenaar, maar ook als componist.

Zijn zoon jhr. Tjaard van Humalda van Eysinga (1869-1946) was onder andere archivaris van Schiedam en burgemeester van Deventer. Hij trachtte in de jaren 30 een goede bestemming te vinden voor de verzameling familieportretten. *  Latere generaties Humalda van Eysinga bleven buiten Friesland wonen.

Een jongere zoon van Frans Julius was jonkheer Cornelis van Eysinga (1847-1930). Hij was zeer actief op het gebied van de paardenfokkerij. Ten behoeve hiervan stichtte hij samen met jonkheer A.J. Vegelin van Claerbergen de paardenstoeterij "De Oorsprong" te Sint Nicolaasga ten oosten van zijn latere buiten "Boschoord". Voor zijn activiteiten ontving hij verschillende diploma's. Bij zijn overlijden werd hij gekenschetst als zeer aimabel en de "braafste, beste man van heel Friesland". * 

Uit het tweede huwelijk van jonkheer Frans Julius met Tjallinga Aurelia Wilhelmina Camstra van Welderen barones Rengers (1826-1901) stamden vijf dochters en één zoon. Alle dochters bleven ongehuwd. Jkvr. Quirina stichtte in 1903 met haar zusters het tehuis "Wilhelminaoord" te Sint Nicolaasga, dat zij in 1925 aan het Sint Anthonygasthuis te Leeuwarden schonken. Het huis wertf genoemd naar hun moeder Wilhelmina Rengers. *  Hier kregen "oververmoeide of herstellende vrouwen" gedurende zes weken de mogelijkheid om op te knappen. De jongste van de dochters, Anna Augusta (Annette), bleef tot haar dood in 1960 in Leeuwarden wonen. Zij was de laatste van haar familie die het Eysingahuis aan de Nieuwestad bewoonde. In de oorlog werd het gebouw door de Duitsers gevorderd. De jongste zoon Willem Carel Gerard (1866-1910) vestigde zich na zijn studie in Leeuwarden. Door zijn grote interesse op agrarisch gebied was hij de aangewezen man om voorzitter van de Friese Maatschappij van Landbouw te worden. Hij liet zelf verschillende boerderijen ontwerpen. Ook bezat hij de boerderij Ringmundshof in Letland, waarvoor hij vee uit Friesland importeerde. *  Hij overleed in 1910 ongehuwd in Bonn.