Ter uitvoering van het Reglement op de Verveningen (Provinciaal Blad 1907, no. 8) werd door Gedeputeerde Staten een Ontvanger van de Veengelden benoemd. Deze werd belast met de inning van veen- of slikgelden, te betalen door de verveners van natuurlijke groenlanden (laagveenafgraving), met als doel het stichten van fondsen voor de bevordering van de droogmaking van na vervening ontstane plassen of vennen c.q. het beschermen van de belangen van de omringende percelen door het verzekeren van behoorlijk onderhoud en instandhouding van werken en de waarborging van betaling van grond- en andere lasten. De ontvangen gelden werden belegd en de hieruit ontstane fondsen waren het "Fonds voor de Veengelden" en het "Waarborgfonds uit de Veengelden". Hieruit werden respectievelijk betalingen gedaan nadat het verveende perceel was drooggemaakt of voldoende waarborgen tegen schade aan omringende percelen waren verzekerd, en als waarborg voor het onderhoud van werken om schade tegen omringende percelen tegen te gaan. Het "Fonds voor de Veengelden", de meest belangrijke, werd bij besluit van Provinciale Staten van 21 november 1966, no. 20, opgeheven, waarmee ook de functie van Ontvanger van de veengelden overbodig werd.