In 1860 kocht het veenbestuur van polder Bloemendaal de Potterskade die de waterkering vormde tussen Bloemendaal en de Verenigde polder en van de Middelburgse weg westwaarts liep naar de Gouwe. De Potterskade werd vergraven tot een boezem, overeenkomstig het plan van droogmaking, waardoor Middelburg voortaan zelfstandig zijn water op de Gouwe kon brengen. Er werden twee molens geplaatst: één aan het zuidelijk deel van de westelijke ringdijk, aan de Middelburgse weg (benedenmolen) en één aan de Gouwe (bovenmolen) die het water uitsloeg door een brug in de Gouwekade (trapsgewijze bemaling). De benedenmolen bracht het water in de tussenboezem door middel van een in 1861 aangebrachte grondduiker onder de ringdijk, de ringsloot en de Middelburgse weg door. * 

Met de molens lukte het niet om de polder droog te krijgen. Daarom werden er twee centrifugaalpompen geplaatst, ieder door een locomobiel aangedreven, zodat ook bij windstilte gemalen kon worden. Later werden de locomobielen vervangen door stoomwerktuigen. In 1872 werden de windmolens opgeruimd en werden de vijzels uitsluitend door stoom gedreven. De stoomvijzelgemalen werden later vervangen door dieselgemalen en tenslotte door elektrische gemalen. * 
In 1891 nam polder Middelburg ook de zorg voor de bemaling van de Tempelpolder op zich, eerst voor het tijdvak van 3 jaar. In 1893 werd de voorlopige overeenkomst vervangen door een vaste overeenkomst. Tegen betaling van de helft van de bemalingskosten per jaar bemaalde polder Middelburg de Tempelpolder en de drooggevallen Alphens. Met de Verenigde polder aan de Oostzijde van de Gouwe werd een overeenkomst gesloten om de percelen binnen de grenzen maar buiten de ringdijk blijvend te bemalen. Men kwam overeen dat hiervoor een gelijk bedrag per hectare werd betaald als door de Verenigde polder van de in dien polder gelegen gronden over dat jaar per hectare aan omslag werd geheven. *