Het archief is deels beperkt openbaar. Details staan vermeld bij de inventarisnummers.

Op 19 september 1980 richtte een groep oud-verzetsstrijders uit Nederlands-Indië een verzoek tot de Nationale Federatieve Raad van het Voormalig Verzet Nederland om opgenomen te worden in de gelederen onder de naam ‘Voormalig Indisch Verzet’. Er waren toen 16 leden. Op 24 oktober 1980 accepteerde de NFR/VVN het verzoek onder de naam ‘Oost-Azië’. De eerste notulen van de bestuursvergadering van de afdeling Oost-Azië dateren van 6 juli 1981. De eerste ledenvergadering werd gehouden in 1984. * 

In de jaren die daarop volgen groeide het ledenaantal gestaag. Het doel van de vereniging was tweeledig: enerzijds behartigde ze de belangen van oorlogsgetroffenen en oud-verzetsstrijders uit het voormalig Nederlands-Indië en anderzijds droeg de vereniging zorg voor een waardige en blijvende herdenking van diegenen die omgekomen waren in de Tweede Wereldoorlog. De vereniging was succesvol in de belangenbehartiging bij de regering. Een belangrijke mijlpaal was de totstandkoming van de Wet buitengewoon pensioen Indisch Verzet (WIV), die op 16 mei 1986 in werking trad. Bij het aanvragen van pensioenen en uitkeringen in het kader van deze WIV, maar ook in het kader van de Wet uitkeringen vervolgingsslachtoffers 1940-1945 (WUV) en de Wet uitkeringen burger-oorlogsslachtoffers 1940-1945 (WUBO) konden leden op de hulp van de bestuurders rekenen. Daarnaast behoorde het ‘Voormalig Verzet Oost-Azië’ tot de initiatiefnemers van het Indisch Monument in Den Haag, en tot de oprichters van de Stichting Japanse Ereschulden (JES) en het Indisch Platform. Vele jaren maakten vertegenwoordigers van de vereniging deel uit van de besturen van de Stichting JES en het Indisch Overleg.

In de jaren negentig begon de vergrijzing toe te slaan en het bestuur stond in mei 2001 op het punt de vereniging op te heffen. Dit gebeurde uiteindelijk op aandringen van het hoofdbestuur van de NFR/VVN niet. Het hoofdbestuur bedacht een constructie waarin lidverenigingen (of individuele leden) die niet meer zelfstandig verder konden, maar die toch de band met verzetsvrienden of verzetsverenigingen niet wilden opgeven, onderdak konden vinden. In de vorm van een soort ‘vriendenclub’ bleef de vereniging voortbestaan.

Voor vervolgonderzoek raadplege men de volgende archieven en literatuur.

aanvraaginstructie
Archiefstukken uit dit archief kunnen in de studiezaal van het NIOD worden aangevraagd
onder vermelding van: archief 852, inv.no. ...
Het inventarisnummer is vermeld in numeriek oplopende volgorde,
links naast de beschrijving van de stukken