Het archief is in zijn geheel openbaar.

De volledige benaming van de Dienststelle die Dr. Paul Schnittert eind september 1944 in het gebouw van Blom en van der Aa aan de Prins Hendrikkade in Amsterdam vestigde, luidde: Der Reichsminister für Rüstung und Kriegsproduktion Rüstungsstab - Amtsgruppe Leistungsanerkennungen - Aussenstelle Amsterdam. Dit was echter alleen de laatste versie van deze benaming, want de Rüstungsstab heette tot de zomer van 1944 Jagerstab, de Amtsgruppe Leistungsanerkennungen werd tot begin 1945 aangeduid als Rüstungsstab - Sozialbetreuung. In het door Dr. Schnittert gebruikte briefhoofd vindt men daarom alle mogelijke aanduidingen, van Jagerstab - Sozialbetreuung tot de hierboven weergegeven laatste officiële benaming toe. Dr. Paul Schnittert was Amtsgerichtsrat te Solingen en werd gemobiliseerd als chef van de Civiele Personeelsafdeling van de Luftwaffe in Finland. Medio 1944 werd hij als Oberstabsintendant *  van de Luftwaffe geplaatst bij de Sozialbetreuung van de Jagerstab. De Jagerstab was een in 1944 gevormde organisatie, waarin verschillende militaire en civiele bureaus samenwerkten om de productie van jachtvliegtuigen zo snel mogelijk op te voeren. De Afdeling Sozialbetreuung had daarbij de taak de arbeiders van de betrokken bedrijven extraatjes toe te stoppen en ook door wijziging van sociale voorwaarden, bv. door reorganisatie van het ziekenfondssysteem, de prestaties op te voeren.

In juli werd Dr. Schnittert naar Frankrijk gestuurd om daar wijn, schoenen en dergelijke op te kopen voor de "leistungswillige und einsatzfreudige Rüstungsarbeiter" in Duitsland. Na de ontruiming van Frankrijk overwoog men bij de Abteilung Sozialbetreuung hem met een dergelijke opdracht naar Nederland te sturen en in deze situatie arriveerde op 13 september 1944 in Berlijn een telegram van Fiebig, waarin deze meldde, dat er nog voorraden vlees en groente in blik lagen, met de suggestie of dat misschien iets voor de Sozialbetreuung zou zijn. Zo snel mogelijk vertrok Dr. Schnittert naar Nederland waar hij tot de capitulatie bleef opereren. Zijn personeel bestond uit een secretaresse, een vijftal onderofficieren van de Luftwaffe en enkele Nederlandse chauffeurs, terwijl hij verder zo nu en dan speciale transportkommando's tot zijn beschikking had. Voorts kon hij steeds een beroep doen op de hulp van Fiebig's Aussenstellenleiter en de Feldwirtschaftskommandos met hun Nederlandse hulpkrachten.

In december 1944 had hij reeds vijftien spoorwagons goederen naar Duitsland weten te verzenden met een inhoud ter waarde van tenminste een miljoen gulden, voornamelijk bestaande uit textielgoederen, diverse levensmiddelen en spiritualiën, aluminium huishoudgerei en schoeisel. In de eerste maanden van 1945 kwamen daar nog een stuk of vijf wagons bij. Schnittert verkreeg de goederen vermoedelijk *  grotendeels door het opsporen van al dan niet verborgen voorraden die hij vervolgens in beslag nam. Naar de gewoonte van die dagen vond betaling plaats als de voorraden "wit" waren. In één geval vindt men vermeld "keine Bezahlung da Untertaucher". In februari 1945 vorderde Schnittert de voorraden van een groot aantal winkelbedrijven in Hoogeveen en Meppel, in maart was hij bezig met hulp van zogeheten "10%-mannen" de verborgen voorraden van restaurants in Amsterdam op te sporen, terwijl hij ook nog een aantal Nederlanders in dienst had als opkopers van zwart textiel en tenslotte bij een tweetal confectiebedrijven in Amsterdam kleine orders liet afwerken. Eind april 1945 zond hij per schip uit Den Helder het laatste textiel weg, zich blijkens zijn brief daarbij welbewust dat het einde voor de deur stond, maar toch voor alles er op bedacht de onwaardige vijandige Nederlanders deze goederen te onthouden.

Aanvraaginstructie
Archiefstukken uit dit archief kunnen in de studiezaal van het NIOD worden aangevraagd
onder vermelding van: archief 92a, inv.no. ...
Het inventarisnummer is vermeld in numeriek oplopende volgorde,
links naast de beschrijving van de stukken