Voor zover thans bekend, moet de huidige rooms-katholieke Sint Maartenskerk, waarvan het oudste deel teruggaat tot de 12e eeuw, zijn gebouwd als kapel, die vanuit Zeddam werd bediend. Wanneer Wehl van de parochie Zeddam is afgescheiden weet men niet. In ieder geval wordt Wehl reeds in 1234 als een zelfstandige parochie vermeld. De kerk had vanouds twee vicarieën, toegewijd aan resp. St. Anna en O.L.V. en St. Elisabeth. Omstreeks 1480 is het kerkgebouw met uitzondering van het onderste deel van de toren geheel in Gotische stijl herbouwd. In 1854/55 werd de kerk belangrijk vergroot. Daarna volgden ingrijpende verbouwingen in resp. 1894/95 en 1915/16. Van 1854 tot 1886 behoorde ook Kilder tot de parochie Wehl. In 1925 werd in Nieuw-Wehl opgericht de parochie van O.L. Vrouw van Altijddurende Bijstand.
In 1893 werd voor de zusters Dominicanessen het St. Rosaklooster gesticht. Vooral op het gebied van onderwijs en volksgezondheid (wijkverpleging) hebben de zusters veel werk verricht. Niet minder belangrijk, maar vooralsnog van kortere duur (namelijk vanaf 1931) is de werkzaamheid van de Broeders van Maastricht. Het onderwijs was hun hoofdtaak, maar daarnaast werd vanuit het St. Martinusklooster veel werk verricht op terreinen als jeugdbeweging, parochieassistentie, zangkoren en EHBO.
In 1829 kwam een begraafplaats buiten de kom van het dorp tot stand, dat gemeenschappelijk door de rooms-katholieke en hervormde kerkgenootschappen -ieder had zijn eigen afdeling- werd gebruikt. In 1837 werd daarbij een algemene begraafplaats" gevoegd, die echter nauwelijks gebruikt werd.