Johann Albert Luyken moest om gezondheidsredenen zijn beroepsmatige activiteiten al vroeg beëindigen. Hij hield zich daarna bezig met het beheer van het landgoed Landfort en de inrichting van een botanisch park, naast zaakwaarneming voor verwanten. De bezittingen van Landfort lagen aan weerszijden van de Rijksgrens. Inkomsten werden gegenereerd uit de jaarlijkse verkoop van hout uit bosbezit op Landfort en in Wertherbruch (D) en de verpachting en verhuur van onroerend goed in de gemeente Gendringen en het naburige Anholt (D). Zijn zoon Albert Gustav Hermann nam de Duitse nationaliteit aan. Hij was een groot deel van zijn leven als jurist werkzaam bij de Pruissische overheid en woonde in Duitsland. Het praktisch beheer van het landgoed werd in die periode geregeld in overleg met familieleden en met hulp van personeel. Albert Gustav Hermann keerde in 1903 terug en hield zich naast beroepsmatige verplichtingen voornamelijk bezig met bosbouw en jacht. Zijn zoon Albert Wilhelm woonde en werkte in Duitsland als jurist en rechter, dreef een handelsfirma in Hamburg en was mede-firmant van het bedrijf Borsumij van de familie Schlimmer in Nederlands Indië. Na de dood van zijn vader keerde hij in 1933 terug op Landfort en nam in 1937 de Nederlandse nationaliteit aan. Hij hield melkvee, fokte paarden en plantte boomgaarden aan. Zo loodste hij het landgoed door de economische malaise van de jaren '30 en de naoorlogse jaren, maar kon ten gevolge van slechte financiële omstandigheden en ernstige oorlogsschade het landgoed slechts moeizaam in stand houden. Ook zijn opvolger Albert C.J. Luyken woonde en werkte een groot deel van zijn leven als econoom en zakenman in binnen- en buitenland. Hij liet het beheer van het landgoed over aan een bedrijfsleider, maar keerde terug in 1968 en verkocht het landgoed in 1970. Zijn moeder bleef er met dochter en schoonzoon wonen tot 1980.