De buurtschap Megchelen was van oudsher gelegen in de heerlijkheid Gendringen, die deel uitmaakte van de voormalige graafschap Bergh. De bewoners hadden een eigen kapel, die in 1584 door de graaf van Bergh werd toegewezen aan de pastorie van Gendringen. Sindsdien behoorden de katholieke inwoners van Megchelen tot de rooms-katholieke parochie van de Heilige Martinus te Gendringen. Het dorp Megchelen werd in 1821 ingedeeld bij de nieuwe burgerlijke gemeente Gendringen, sedert 2005 deel van de gemeente Oude IJsselstreek. De kapel in Megchelen werd in 1855 tot officiële bijkerk van de Gendringse parochie verheven. In 1863 kregen de katholieke inwoners van Megchelen een eigen parochie van de Heilige Martinus te Megchelen. Voor de kerkelijke geschiedenis van Megchelen vóór 1863 zie de inleidingen van de bestanden SARA 0912 R.K. Parochie van de Heilige Martinus te Gendringen en SARA 0189 Hervormde gemeente Gendringen-Megchelen-Netterden. Voor de interparochiële samenwerking in de jaren 1984-2001 zie ook bestand SARA 1307, inventarisnummers 187, 207, 1017, 1039.
In januari 1991 werd een nieuwe parochiestruktuur ingevoerd, waarbij het kerkbestuur werd vervangen door een parochiebestuur, bestaande uit 5 leden, terwijl de parochieraad werd vervangen door een parochievergadering, bestaande uit 15 leden. De pastoor bleef voorzitter van beide organen. Tengevolge van samenwerking en opschaling werd de parochie met ingang van 2010 omgedoopt tot de 'Geloofsgemeenschap van de H. Martinus te Megchelen'. Het parochiebestuur werd de plaatselijke lokatieraad van de 'Verrijzenisparochie', ontstaan uit de parochies te Breedenbroek, Dinxperlo, Gendringen, Megchelen, Netterden, Silvolde, Ulft, Varsselder, Veldhunten en Varsseveld. Deze Verrijzenisparochie ging in 2018 samen met de Maria en Laurentiusparochie te Doetinchem, bestaande uit de voormalige parochies te Doetinchem, Etten, Gaanderen en Terborg en heet sindsdien Maria-Laetitiaparochie te Doetinchem.