De Sint Martinuskerk staat sedert 1984 in de Doetinchemse wijk Wijnbergen, maar is veel ouder en behoorde voordien tot de gemeente Bergh. Na de Reformatie bleef het Doetinchemse stadsbestuur in de 17e eeuw tolerant ten opzichte van de katholieke inwoners, die in de stad bij hun eigen pastoor de mis konden bijwonen. Aan de overzijde van de rivier de Oude IJssel lag de Berghse buurt Wijnbergen met een schuilkerk, waarin anno 1633 een statie werd opgericht. Opeenvolgende priesters woonden op het nabijgelegen kasteeltje De Kemnade. In 1728 vestigde de Wijnbergse pastoor zich aan de Hoop te Wijnbergen. Vanaf 1744 deelde men een priester met de katholieken in de Doetinchemse buurt Gaanderen. Deze bediende zowel de schuilkerk op het goed Tergun in de Doetinchemse buurtschap Oosselt, als die in Wijnbergen. In de 18e eeuw gingen de katholieken in de stad Doetinchem in Wijnbergen naar de mis. Zij weken bij hoogwater van de Oude IJssel uit naar de schuilkerk in Tergun. Het oude kerkhuis te Wijnbergen werd wegens bouwvalligheid in 1777 vervangen door een nieuwe kerk aan de Hoop. In 1850 werd de kerk van Tergun bij de parochie Terborg gevoegd. De katholieke gemeenschap in Wijnbergen ging voortaan haar eigen weg. De parochie werkte in de jaren '90 samen in het parochieverband Betlehem met zeven omliggende parochies te Doetinchem, Etten, Gaanderen en Terborg, waarmee ze in 2010 samen verder ging in de nieuwe H.H. Maria- en Laurentiusparochie. Voor overige historische gegevens betreffende de parochie Wijnbergen in de 19e en 20e eeuw zie de literatuuropgave.