In de wet van 22 december 1828 (Stbl. 73) werd de rechterlijke indeling van de provincie Holland vastgesteld. Het achtste kanton van het eerste arrondissement bestond uit de gemeenten Haarlem, Houtrijk en Polanen, Spaarnwoude, Haarlemmerliede, Noord-Schalkwijk en Hofambacht, Zuid-Schalkwijk, Vijfhuizen en Nieuwkerk aan den Drecht, Spaarndam, Schoten en gehuchten, Bloemendaal, Tetterode, Aalbertsberg en de Vogelenzang, Zandvoort, Berkenrode, Bennebroek en Heemstede. De wet trad pas op 1 oktober 1838 in werking. In 1842 was er een wijziging, dezelfde gemeenten maakten nu deel uit van het eerste kanton van het vierde arrondissement in Noord-Holland. Bij wetten van 9 april 1877, Stbl. 74- 77, werd ook het nieuwe rechtsgebied van het Kantongerecht Haarlem vastgesteld. Dit rechtsgebied omvatte de gemeenten Haarlem, Bloemendaal, Zandvoort, Bennebroek, Heemstede, Haarlemmerliede en Spaarnwoude, Spaarndam, Schoten, Velsen, Beverwijk, Heemskerk en Wijk aan Zee en Duin. Aan het begin van de twinstigste eeuw groeiden de werkzaamheden in het kanton Haarlem gestaag. In 1928 werd dan ook een tweede kantonrechter benoemd. Met het inwerking treden van de wet van 17 november 1933, Stbl. 604, op 1 januari 1934 werd het rechtsgebied van het Kantongerecht Haarlem opnieuw vastgesteld. Het kanton Haarlemmermeer werd opgeheven en bij het kanton Haarlem gevoegd. Het rechtsgebied van het Kantongerecht Haarlem omvatte vanaf 1 januari 1934 de gemeenten: Haarlem, Bloemendaal, Zandvoort, Bennebroek, Heemstede, Haarlemmerliede en Spaarnwoude, Velsen, Haarlemmermeer, Aalsmeer, Lisse, Hillegom, Heemskerk, Wijk aan Zee en Duin. In 1932 werd de kamer voor crisispachtzaken, in 1937 gevolgd door een pachtkamer, aan het Kantongerecht toegevoegd.