De afdeling Velsen van het Nederlandse Rode Kruis werd opgericht in 1914. In 1908 werd echter al door leden van de Prins Hendrik Brigade, afkomstig uit de kringen van het Nederlandse Rode Kruis (opgericht in 1867), samen met de afdeling Velsen van de Provinciale Noord-Hollandse Vereniging Het Witte Kruis een gebouw aan het Sluisplein in IJmuiden opgericht, waar men de beschikking had over een ziekenzaaltje en hulp kon verlenen aan schipbreukelingen. Al snel werd begonnen met het geven van lessen in eerste hulp bij ongelukken (EHBO). Vanaf 1927 werd ook aandacht besteed aan strandbezoekers, alleen gedurende de zomermaanden en aanvankelijk uitsluitend op zondag. Na het afstoten van het gebouw aan het Sluisplein kreeg men de beschikking over een onderkomen aan de Breesaapstraat, waar men (naar wordt vermeld), in 1941 uit werd verdreven door de Duitse bezetters en moest uitwijken naar een lokaal in de Casembrootstraat. Teneinde toch over de hele gemeente Velsen dienstbaar te kunnen zijn werden overal hulpposten ingericht.
Na de oorlog was de afdeling actief bij de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten, zoals in de gevangenkampen, bij de terugkeer van ex-politieke gevangenen en bij het verdelen van voedsel. In 1955 kreeg men de beschikking over de voormalige boerderij De Slingermuur aan de Zeeweg/hoek Heerenduinweg in IJmuiden. Dit pand werd in 1993 verlaten voor een onderkomen aan de 's Gravenlust te Velsen-Zuid. De groep Velsen-Noord kreeg, ook in 1955, een lokaal ter beschikking in de Da Costaschool aldaar. Deze groep zou zich in 1976 afsplitsen van de afdeling en verder gaan als EHBO-vereniging.

Eveneens in 1955 ging de eerste groep langdurig bedlegerige patiënten uit de gemeente Velsen mee met een boottocht, zoals dat vanaf 1959 met het eigen schip van het Nederlandse Rode Kruis, de J. Henry Dunant, nog vele malen herhaald werd. Tevens was de afdeling actief met het organiseren van autotochten voor hen die niet in staat waren een dagje uit te gaan. Daarnaast beschikte de landelijke organisatie over enkele vakantiehuizen, waarop een beroep kon worden gedaan. Tot de activiteiten welke de afdeling zich tot haar taak rekende behoorden de rampenleniging, zoals het opvangen van slachtoffers, die door de brandweer zijn gered. Verder de sociaal-medische hulp; het aanwezig zijn bij sportmanifestaties en andere bijeenkomsten en het bemensen van de EHBO-post op het strand van IJmuiden. De afdeling Colonne bestond uit leden - vaak verpleegkundigen-welke gerechtigd waren om in oorlogstijd de verzorging van gewonden ter hand te nemen. Hiervoor hadden zij opleidingen gevolgd en bewijzen van bekwaamheid afgelegd. Men kende het Jeugd Rode Kruis, waarin jongeren actief waren - onder andere in het toenmalige St. Antoniusziekenhuis in IJmuiden- en de telefooncirkels, het contact houden met degenen in de samenleving, die sociaal geïsoleerd waren en het Welfarewerk, werk onder langdurig zieken en gehandicapten. Totdat het werk door andere organisaties werd overgenomen was men ook betrokken bij de Bloedtransfusiedienst en de Trombosedienst. In de loop van de jaren zijn de activiteiten aangepast aan de gewijzigde omstandigheden.