Bij gebrek aan bronnen kan nauwelijks een beeld van het Joodse onderwijs in Haarlem gegeven worden. Er schijnt altijd wel een vorm van godsdienstonderwijs gegeven te zijn. In 1829 werd officieel een Schoolcommissie aangesteld. Van 1819 tot 1855 genoot de school een jaarlijkse subsidie van het Haarlemse gemeentebestuur en in die periode zal er naast godsdienst- ook regulier onderwijs gegeven zijn. De invoering van de Wet op het Lager Onderwijs in 1857 maakte een eind aan de overheidssubsidie. Vanaf toen moesten de leerlingen voor het gewone onderwijs naar de openbare school. Voor het onderricht in Hebreeuws en godsdienst werd een schooltje ingericht in een pand aan de Lange Wijngaardstraat. Dit gebouwtje werd in 1887 afgebroken om plaats te maken voor het gemeenschapsgebouw, waarin een schoollokaal kwam. Uiteraard moesten vanaf 1857 de lessen buiten de normale schooltijden gegeven worden, en wel op de zondagochtend alsmede op vier werkdagen van 17.00 -19.30 uur, hetgeen een behoorlijke belasting voor de leerlingen moet zijn geweest.