De Raden van beroep voor de directe belastingen zijn bij de instelling van de belastingkamers bij de gerechtshoven in 1957 opgeheven. Zij dienden als college voor de behandeling van bezwaarschriften tegen aanslagen van directe belastingen en waren gevestigd in de plaatsen, waar ook de arrondissementrechtbanken gezeteld zijn. De raden van beroep voor de directe belastingen zijn onder deze naam en organisatie in 1915 ingesteld ter vervanging van de afzonderlijke Raden van Beroep voor de vermogensbelasting (ingesteld in 1893) en voor de personele belasting (ingesteld in 1897). De raad van beroep voor de vermogensbelasting behandelde tevens de bezwaarschriften inzake belasting op bedrijfs- en andere inkomsten, ook wel bedrijfsbelasting genaamd. Het college dat de bezwaarschriften behandelde, bestond uit 4 leden, waarvan één voorzitter en één secretaris. Meestal was dit college hetzelfde, zowel van de Raad van Beroep voor de vermogensbelasting als wel van die voor de personele belasting. Bij de instelling van de Raden van beroep voor de directe belastingen bleef het aantal leden van dit college gehandhaafd. Vanaf die tijd werden niet alleen de bezwaarschriften inzake personele belasting, vermogens- en inkomstenbelasting (deze en andere inkomsten) behandeld, maar ook die inzake nieuw ingevoerde belastingen, zoals de dividend- en tantièmebelasting en ten tijde van de Eerste Wereldoorlog de (tijdelijke) oorlogswinsten en verdedigingsbelasting. In Amsterdam bestonden er de Raad van beroep voor de directe belastingen 1 en 2. De raad van beroep 1 behandelde de bezwaarschriften van inwoners van Amsterdam, de Raad van beroep 2 die van inwoners van de overige plaatsen in het arrondissement Amsterdam.