Het wapen van Buyskes wordt sedert 1623 door de familie gevoerd, en wel het eerst door Meinert Luitjesz. Buyskes, schepen van Enkhuizen in 1623, 1625, 1631 en 1635. Het toont een haringschip of buis, drijvend in zee, onder klein razeil aan een druil met vlag in top. De grote mast, gestreken liggend in de mik, is duidelijk zichtbaar. Over de kleuren bestaat geen zekerheid *  . Pieter Luytgesz. Buyskes (1534-1606), schipper en koopman, beheerde, behalve zijn eigen zaken, ook de zoutketen, scheepstimmerwerven, rederijen, enz.van zijn schoonvader Simon Meinertsz. Semeijns, die om wille van zijn geloofsovertuiging naar Emden was uitgeweken. Pieter Buyskes, die kon rekenen op een grote aanhang onder de stedelijke bevolking, was de door de Prins aangewezen leider van het verzet in Enkhuizen.

Willem van Oranje gaf hem opdracht, bij akte van commissie d.d. 20 april 1572, om zich van de stad meester te maken en de vijand afbreuk te doen door kaapvaart. Mede door zijn gematigd optreden gelukte het een Spaanse bezetting te voorkomen en de Spaansgezinde burgemeesters gevangen te nemen. Ook betaalde hij uit eigen zak de soldij van 350 ingezetenen, die na de geslaagde machtswisseling gerecruteerd waren. Buyskes heeft een jarenlang slepend geschil gehad met Gecommitteerde Raden in het Noorderkwartier over schadevergoeding van door hem in het begin van de opstand gederfde inkomsten. Bovendien ontstond er een geschil tussen Buyskes en zijn zwagers over de erfenis van Simon Meinertsz. Semeijns. Pieter eiste uit de nalatenschap fl 28.000.- vooruit, boven het erfdeel van zijn overleden vrouw. Hiervan wilden zijn zwagers niets weten en het gevolg was een jaren durende, onzalige familietwist *  .

Mr. Gerrit Buyskes (1765-1832) begon zijn loopbaan als substituut-schout van het eiland Texel in 1786, waar hij zich aansloot bij de patriotten. Hij brak daarmee een familietraditie: de familie Buyskes was vanaf het begin van de opstand een trouwe aanhanger van het Oranjehuis geweest. Buyskes week uit naar Frans-Vlaanderen, waar hij met de bekende Daendels een handelsfirma begon. In 1795 teruggekeerd was hij o.m. lid van de Nationale Vergadering van Holland en het Provinciaal Bestuur van Holland. In 1802 werd hij benoemd tot griffier van de raad van Justitie aan Kaap de Goede Hoop; 3 jaar later tot lid van de rechtbank van appel. Mr. Gerrit Buyskes verhuisde in 1819 naar Batavia, alwaar hij zijn loopbaan afsloot als vice-president van het Hooggerechtshof.

Zijn broer Arnold Adriaan (1771-1838) begon zijn militaire carrière ter zee als adelborst. Hij werd in 1796 belast met het opnemen van de zeegaten en havens van de republiek. In 1802 vertrok Buyskes als kapitein op het fregat De Eendragt naar Oost-Indië met als taak om als eerste commissaris de Molukken van het Britse bestuur over te nemen. Na zijn terugkomst werd hij in juli 1805, als kolonel en kapitein-ter-zee, benoemd tot adjudant-generaal en als chef van de generale staf met de zorg belast om zoveel mogelijk kanonneerboten naar Calais en Ambleteuse te doen vertrekken. Hij kweet zich met verve van deze taak. Buyskes vertrok in 1807 met een schip onder neutrale vlag en onder een vreemde naam naar Batavia. De gouverneur-generaal Daendels benoemde Buyskes tot vice-president van de Raad van Nederlands-Indië en belastte hem met het commando over de troepen tot het ressort van Batavia behorende. In 1809 repatrieerde Buyskes, maar werd in de Atlantische oceaan krijgsgevangen gemaakt door de Engelsen. In 1814 werd Buyskes met mr. C.Th. Elout en mr. G.A.G.Ph. baron van der Capellen aangesteld tot commissaris-generaal van Nederlands-Indië. In 1819 beëindigde hij zijn actieve loopbaan ter zee, daarna deed hij veel commissiewerk. Zijn verdiensten voor de Nederlandse Marine werden in 1827 nog eens gehonoreerd door de verlening van de rang van vice-admiraal.

Mr. Pieter Buyskes (1794-1863) koos in tegenstelling tot zijn vader Arnold Adriaan voor een beroep op de vaste wal. Hij eindigde zijn loopbaan bij de rechterlijke macht als vice-president van het Provinciaal Gerechtshof van Zuid-Holland.

Pieter Johan Buyskes (1829-1910), zoon van mr. Pieter Buyskes en Helena Elisabeth Enschedé, trad in de voetsporen van zijn grootvader. Hij nam dienst bij de marine en bracht het tot chef van de afdeling hydrographie van het Departement van Marine.