Beijnes exposeerde in 1882 op een tentoonstelling te Arnhem met een luxe rijtuig en twee tramwagens en in 1883 op de grote Koloniale en Uitvoerhandel Tentoonstelling te Amsterdam, waar hij een zilveren medaille won, alsmede het erediploma. * 

In 1884 was het bedrijf officieel, bij notariële akte, van eenhoofdige leiding overgestapt op de bedrijfsvorm van de vennootschap onder firma. Hoewel de nieuwe firmanten reeds geruime tijd mede de leiding vormden, veranderde er ook nu weinig en bleef J.J. Beijnes, als enige, alle uitgaande stukken en contracten tekenen. * 

De fabriek, die in 1878 een uitbreiding van de machines en gereedschappen had gekregen, in 1877 een nieuwe stoomketel en in 1882 een nieuwe stoommachine van 50 PK met 2 ketels van grotere capaciteit *  , ondervond in 1885 een groot gebrek aan werk. In enkele maanden tijds moesten 100 werknemers ontslagen worden. Dit vond zijn oorzaak in wederom een moordende concurrentie, een afvalrace, waarin slechts de sterkste bedrijven konden overleven. Weer waren het voornamelijk Duitse fabrikanten die bevoordeeld werden door hun regering via een protectiestelsel. Beijnes trachtte hen met gelijke middelen te bestrijden. In 1885 schreef hij tweemaal in op openbare inschrijvingen, respectievelijk te Elbersfeld en te Frankfurt am Main. Hoewel hij de laagst inschrijvende was, werden hem de opdrachten niet gegund omdat hij geen Duits onderdaan was. Ten einde raad wendde Beijnes zich tot de Regering en de Tweede Kamer in een verzoek tot wijziging van de tariefwetten. Op 13 april 1886 reageerde de regering hierop afwijzend, zich beroepend op het beginsel van de vrije handel. In haar geheel genomen was de situatie in de periode 1885-1887 niet zo nijpend als die in de jaren 1875-1876. *