Omdat de diverse bedrijfsonderdelen over verschillende panden in de stad verspreid lagen en zo niet doelmatig en efficiënt aan de fabricage van de spoorwegrijtuigen gewerkt kon worden, overdacht men de mogelijkheid van nieuwbouw in de buurt van de spoorweg. Een terrein aan het Stationsplein leek Beijnes zeer geschikt en hij wist dit van de gemeente Haarlem in eigendom te verkrijgen op 3 juni 1858. Reeds op 5 juni werd voor de nieuwe fabriek de eerste steen gelegd door Johannes Franciscus (1846-1904), de oudste zoon van de stichter, en de tweede steen door de zoon van diens broer Anthonie Johannes; Johannes Wilhelmus Antonius (1853-1939).

Op zaterdag 2 januari 1859 werd met de productie een aanvang genomen. *  Voorlopig hielden de bestellingen aan tot ca. 1863, toen men verwachtte dat de geplande spoorversmalling van breed- naar normaalspoor spoedig doorgang zou vinden. Tot die datum zouden er geen bestellingen voor nieuw materieel geplaatst worden, omdat men het bestaande rijtuigenpark wilde laten uitdienen en zonodig herstellen. Beijnes had goede contacten met de Raad van Administratie, met name in de personen van de commissarissen Borski en Van der Vliet van de H(IJ)SM. *  De administrateur van de Raad schreef op 8 mei 1863 aan de Raad: "Mogt de Raad daartoe besluiten (bedoeld is de aanmaak van rijtuigen voor normaalspoor) geloof ik, dat de omstandigheid van groot gebrek aan werk bij den rijtuigfabrikant J. Beijnes het bedingen van billijken prijs zal bevorderen". *  Op 26 mei kreeg Beijnes een overeenkomst voorgelegd waarin de aanmaak van 20 derde klasse spoorwegrijtuigen was geregeld, voor de prijs van f 1.500,- per stuk. *  Tenslotte werd door de H(IJ)SM besloten om na veel geharrewar met Regering en Kamer op eigen kosten tot de spoorversmalling over te gaan.