Na het vertrek van de Fransen in 1813/14 werd de door hen opgezette organisatie van de belastingdienst praktisch geheel overgenomen door het nieuwe bewind. Pas in 1824 werd er voor de belastingdienst een geheel nieuwe organisatie ingevoerd.

In iedere provincie kwam een directeur aan het hoofd van de dienst der directe belastingen te staan. Hij werd terzijde gestaan door een inspecteur voor de controle en een ontvanger-generaal voor de inning. Beide ambtenaren waren aan hem verantwoording schuldig. De inspecteur had een aantal controlerende ambtenaren onder zich. De ontvanger-generaal was verantwoordelijk voor het regelmatig ontvangen van de directe belastingen in de gehele provincie en voor het goed functioneren van alle onder zijn leiding staande ontvangers binnen de provincie. Direct onder hem stonden drie ontvangers-particulier in de arrondissementen. (Noord-)Braband(t) kende drie arrondissementen, namelijk Breda, Eindhoven en 's-Hertogenbosch. De ontvanger-generaal in de provincie (Noord-)Braband(t) was tevens ontvanger-particulier in het arrondissement 's-Hertogenbosch. Het laagste ambtelijk niveau werd gevormd door de plaatselijke ontvangkantoren die hun werkterrein hadden liggen in één of meer gemeenten. De ontvanger-generaal was ook verantwoordelijk voor de inning van de indirecte belastingen. De functie van ontvanger-generaal in (Noord-)Braband(t), tevens ontvanger-particulier in het arrondissement 's-Hertogenbosch werd uitgeoefend door Paulus Emmanuel de la Court, de voormalige landdrost van Brabant en later receveur-général in het departement van de Monden van de Rijn, tevens receveur-particulier in het arrondissement 's-Hertogenbosch. In feite zette De la Court zijn taak als receveur-général in (Noord-)Braband(t) c.q. receveur-particulier te 's-Hertogenbosch voort onder het Nederlandse bewind en onder een andere benaming tot 1824 toen de belastingdienst gereorganiseerd werd.