Projecten

De Kleine Aarde heeft veel projecten gekend. Beleidsmedewerkers en directie hebben daarvoor heel veel geld binnengehaald in de vorm van overheidssubsidies. Een grote sponsor is ook geweest de Nationale Postcodeloderij. Van een flink aantal projecten zijn dossiers en gegevens bewaard bij het archief. Zie rubriek 6. Projecten.
Twee succesvolle projecten zet De Kleine Aarde voort in twee aparte stichtingen: Het Bewaarde Land, een driedaags natuurproject voor scholen, en de Duurzame Waardekaart, waarmee de houder met korting duurzame producten kan kopen. Inmiddels zijn 45.000 mensen houder van zo'n kaart.
Hierna worden twee andere projecten beknopt beschreven, nl. de Groene Keuken en de Mondiale Voetafdruk.

De Groene Keuken

Vanaf sep 1992 tot okt 1994 toerde De Groene keuken, een mobiele expositie over milieubesparend huishouden van DKA, door Nederland. De Groene keuken heeft honderden gemeenten aangedaan en presentaties verzorgd aan diverse doelgroepen. Naar aanleiding van het succes daarvan wilde DKA ook iets dergelijks doen over het thema Duurzaam Bouwen en Renoveren.
Het was een project van de samenwerkende partners DKA, Loesje & Partners, vakgroep Huishoudstudies in Wageningen en de Ned. Ver. van Huisvrouwen.

Mondiale voetafdruk

Wat is de voetafdruk? Hoe staat u op de wereld?
Iedere persoon gebruikt een gedeelte van de ruimte op aarde. Hoeveel ruimte hangt af van iemands consumptie. Met behulp van de Mondiale Voetafdruk, kortweg voetafdruk, zijn we in staat om met een getal, uitgedrukt in "mondiale hectares", aan te geven hoeveel oppervlakte aarde per persoon dat is.

Het model is bedacht door Canadese wetenschappers. Het gaat niet alleen om de ruimte die nodig is om uw voedsel te verbouwen. Ook gebruik van papier en transport legt beslag op de beschikbare ruimte. Alles wat u eet, aantrekt en koopt wordt ergens geproduceerd en moet ook worden vervoerd.

Op de website krijgt u uitleg hoe de voetafdruk wordt berekend, kunt u zien welke landen welke voetafdruk hebben. Ook vindt u tips hoe u uw voetafdruk kunt verkleinen. Werkgroep Voetafdruk Nederland heeft een discussienota geschreven over bevolking en voetafdrukken: ‘Op weg naar mondiale duurzaamheid’ . De quick scan is de "algemene voetafdruk". Deze is ontwikkeld door De Kleine Aarde, en hij blijft in de lucht. Hij is afgestemd op het Living Planet Rapport 2010.


Hoe wordt de Voetafdruk berekend?
Alles wat we gebruiken kunnen we omrekenen naar de hoeveelheid ruimte die daarvoor nodig is.

Bij landbouwgrond voor voedsel en de ruimte voor wegen en huizen is dat duidelijk.
Energiegebruik wordt omgerekend naar de hoeveelheid uitgestoten CO2 (kooldioxide). Om die CO2 om te zetten in zuurstof, is een bepaalde oppervlakte bos nodig. Die hoeveelheid bos wordt opgeteld bij de rest van uw ruimtegebruik.
Zo is het mogelijk om voor iedere persoon en ook voor landen, steden, bedrijven en producten, uit te rekenen hoeveel grondoppervlak nodig is voor de energie en ruimte die gebruikt zijn.

De problematiek van de groeiende wereldbevolking en de beperkte biocapaciteit of draagkracht van onze aarde werd o.a. onderkend in het rapport ‘Grenzen aan de Groei’ (Club van Rome, 1972). Het vraagstuk kwam voor het eerst mondiaal op de politieke agenda door het rapport ‘Our Common Future’ (1987), van de VN-World Commission on Environment and Development, ook bekend geworden als het ‘Brundtland-rapport’, omdat mw. Gro Harlem Brundtland, toen premier van Noorwegen, de voorzitter was van de commissie. Die commissie waarschuwde de wereldbevolking voor de gevaarlijke koers van de economie op aarde, en bepleitte een snelle verandering naar een duurzame ontwikkeling.

In 1996 kwam het eerste boek ‘Our Ecological Footprint’ uit, samen geschreven door prof. William Rees, en dr. Mathis Wackernagel, die bij Rees promoveerde. Ze presenteerden het Footprintmodel om de biocapaciteit van de aarde te kunnen vergelijken met het gebruik ervan, door bijvoorbeeld personen, steden, landen en bedrijven. Met het model kunnen een aantal belangrijk aspecten van duurzame ontwikkeling gemeten worden, namelijk het energie- en ruimtegebruik.

Dankzij discussie en kritiek is het model in de loop der jaren aangepast en verder verbeterd. Met steun van het Wereld Natuur Fonds werd het model uitgewerkt voor alle landen van de wereld met meer dan een miljoen inwoners, en die worden nu elke twee jaar gepubliceerd in het Living Planet Report (LPR). Tevens staat daar de optelsom in van de mondiale voetafdruk van de hele wereldbevolking; in LPR 2010 blijkt de mondiale overbelasting (overshoot) reeds 50% te zijn, dus we gebruiken nu een halve aarde meer, dan de planeet duurzaam kan blijven leveren.]

[bron: www.voetafdruk.eu/hetmodel/historie.html]

Het model van de Mondiale Ecologische Voetafdruk werd in 1996 gelanceerd in Canada. Sinds 1998 gebruikte De Kleine Aarde het model voor educatie en voorlichting. Vanaf 2000 werd het een groot item. Er werden dan ook diverse proefprojecten mee uitgevoerd, zoals bijvoorbeeld de voetafdruk van gemeenten, de persoonlijke voetafdruk en de voetafdruk van bedrijven en instellingen. Voor diverse thema’s werden speciale scans en sites ontwikkeld.

De Stichting De Kleine Aarde is formeel per 1.1.11 gestopt. Het goede nieuws is dat twee nieuwe stichtingen door gaan met projecten en ook het werk met de Voetafdruk wordt voortgezet. De Werkgroep Voetafdruk Nederland (WVN) neemt de informatievoorziening over op deze nieuwe site. De informatie zal ook gaan over de noodzakelijke politieke en maatschappelijke stappen, die nodig zijn om (te) grote voetafdrukken te verkleinen.

[bron: www.voetafdruk.eu]