Frits Koolhoven (1986-1946) was een Nederlandse luchtvaartpionier en vliegtuigontwerper. Na de HBS en technische opleidingen in Antwerpen en Luik startte Koolhoven zijn carrière als mecanicien bij motorfabriek Minerva in België. Daar kwam hij in aanraking met fietsen, motoren en auto's. Koolhoven bleek feeling te hebben met het rijden in auto's. Daarom werd hem aangeboden om races te rijden als coureur, en niet zonder succes.

In 1910 kwam hij echter met zijn echte passie in aanraking: vliegtuigen. De Belgische aviateur Rougier gaf een vliegshow in Antwerpen. Zijn vliegtuig kreeg echter motorpech waardoor hij de hulp inriep van motorfabriek Minerva. Op dat moment werd Koolhoven voor het eerst geconfronteerd met een vliegtuig. Met zijn technische kennis zag hij dat de motor voor verbetering vatbaar was. Koolhoven nam zijn beslissing: hij nam afscheid van Minerva en ging werken bij de fabriek en vliegschool van de gebroeders Hanriot in Noord-Frankrijk. * 

Daar bouwde Koolhoven een vliegtuigje na, waarin hij zijn vliegbrevet haalde. Al snel kwam hij in aanraking met collega aviateur Henri Wijnmalen. Wijnmalen had plannen om in Soesterberg en Ede een vliegschool annex vliegtuigfabriek te beginnen. Daar had Koolhoven wel oren naar, en zo geschiedde. De N.V. Maatschappij tot Luchtvaart zag in januari 1911 haar levenslicht. Met vliegshows probeerde de Maatschappij betalend publiek te trekken, om daar de productie van nieuwe vliegtuigen mee te financieren.

Koolhoven bouwde hier zijn eerste vliegtuig naar eigen ontwerp, de Heidevogel. Dit was in feite een verbeterde versie van de Franse Farman tweedekker. De machine was echter aan de zware kant waardoor dit model niet succesvol te noemen was. Ook de belangstelling voor de vliegfeesten en andere evenementen van de Maatschappij nam snel af. Nieuwe leerlingen voor de vliegschool bleven uit, evenals de opdrachten tot het bouwen van vliegtuigen. Het faillissement in het jaar van oprichting was daarom niet te voorkomen.

In de jaren daarna werkte Koolhoven voor diverse vliegtuigfabrikanten. In Frankrijk werkte hij voor Deperdussin. Dat bedrijf plaatste Koolhoven over naar de Engelse vestiging. In 1913 ging Deperdussin failliet. Koolhoven werd kort hierop aangenomen als bedrijfsleider bij het Britse Armstrong Withworth. De vliegtuigen die hij voor Armstrong Withworth ontwierp waren de eerste vliegtuigen die een FK (Frits Koolhoven) nummer ontvingen. De FK 1 'Sissit' was nog een mislukking, de FK 3 daarentegen was een schot in de roos. Van dit type werden er 500 exemplaren gebouwd. Het was één van de beste Engelse lesvliegtuigen die in de Eerste Wereldoorlog in productie werden genomen. Koolhoven's grootste succes in deze periode was de FK 8, een tweepersoons verkenner en lesvliegtuig. Hiervan werden er bijna 2000 besteld. In 1917 stapte hij over naar The British Aerial Transport Company Ltd (BAT). Na enkele jaren ging deze zaak echter failliet. * 

Koolhoven keerde daarop weer terug naar Nederland en kwam kort in dienst bij Trompenburg (de fabrikant van Spyker). Ook dit bedrijf draaide echter niet goed waardoor Koolhoven weer een andere werkgever kreeg: de op 13 april 1922 opgerichte NV Nationale Vliegtuig Industrie (NVI). Ook voor dit bedrijf ontwierp Koolhoven enkele FK's. Er kwamen enkele grote orders. De Luchtvaartafdeling van het Nederlands-Indisch Leger (LA-KNIL) bestelde vier FK's 31. De Finse regering had ook interesse in dit type en bestelde acht toestellen. Koolhoven werd echter achtervolgd door pech; de NVI werd nooit een goedlopend bedrijf en ging in 1927 failliet.

Na alle faillissementen had Koolhoven er schoon genoeg van. Het was tijd voor een eigen onderneming. Eind 1926 richtte hij Vliegtuigenfabriek Koolhoven op. Bij vliegveld Waalhaven bouwde Koolhoven een grote fabriek. Aanvankelijk legde hij zich toe op de productie van sport-, les- en kleine transportvliegtuigen. In de jaren '30 nam de oorlogsdreiging in Europa voelbaar. Deze druk was ook merkbaar bij Koolhoven, die zijn ontwerpen meer ging afstemmen op de oorlogsindustrie. Koolhoven beschikte niet over voldoende financiële middelen, vandaar dat zijn bedrijf in 1934 werd omgezet in een naamloze vennootschap met een kapitaal van f 500.000. Aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog had Koolhoven ruim duizend man in dienst. Zijn grootste succes was de FK 51, een militaire trainer. Koolhoven hoopte deze te kunnen slijten aan de voorloper van de Koninklijke Luchtmacht, de Luchtvaartafdeling (LVA). Er werden uiteindelijk 56 FK's 51 verkocht aan de LVA als les- c.q. verkenningsvliegtuig. Daarnaast werd dit type ook verkocht aan de Marine Luchtvaartdienst (MLD) en het LA-KNIL.

De N.V. Vliegtuigenfabriek was zeer succesvol. In de eerste maanden van 1940 zat de fabriek tot over de oren in de orders van diverse types F.K's. Nieuwe ontwerpen waren in de maak en de fabriek hanteerde een drie ploegendienst. Aan deze voorspoed kwam echter een abrupt einde met de inval van de Duitsers. Vliegveld Waalhaven en de fabrieksgebouwen werden door de Luftwaffe op 10 mei 1940 zwaar gebombardeerd. Vrijwel het hele bedrijf was verwoest. Dit betekende het definitieve einde van het veelbelovende bedrijf van Koolhoven. Koolhoven overleed aan een hersenbloeding op 3 juli 1946. *