In de nacht van 9 op 10 mei 1940 vloog tussen 1.36u en 2.45u een groot aantal Duitse vliegtuigen het Nederlandse luchtruim binnen. Zij passeerden de grens in een gebied gelegen tussen de Waddeneilanden en de zuidelijke grens van de provincie Overijssel. De vliegtuigen vlogen van oost naar west over Noord-Nederland en verdwenen boven de Noordzee in de richting van Engeland buiten de gehoorafstand van de marinekustwachten. Boven de Noordzee maakten deze vliegtuigen van het Fliegerkorpsrechtsomkeert en vlogen op zeer lage hoogte terug richting de Nederlandse kust om vervolgens specifieke doelen met hun bommen en boordwapens te bestoken. Enkele van deze doelwitten waren: de vliegvelden Bergen, Schiphol, Valkenburg, Ypenburg, Waalhaven en de Nieuwe Alexander-kazerne te Den Haag.
De Nederlandse luchtstrijdkrachten hadden de grootste moeite om deze hevige Duitse luchtaanvallen te weerstaan. Zo had het bombardement van 30 bommenwerpers op het vliegveld Ypenburg een zeer demoraliserende uitwerking op de verdedigers die daardoor in groten getale voortijdig hun nog niet afgebouwde opstellingen verlieten. Ook de coördinatie van de verdediging van het vliegveld verliep uiterst moeizaam. In de vroege ochtend van 10 mei moesten rond Ypenburg vier compagnieën (een bataljon) luchtlandingstroepen landen. Door de lage vlieghoogte waarop het laatste deel van de vlucht verliep en het eentonige polderlandschap landde het grootste deel van het bataljon ten zuiden van het oorspronkelijke doel. De derde compagnie kwam zelfs voor het merendeel ten oosten van Hoek van Holland terecht.

Tijdens deze Meidagen staken dezelfde moeilijkheden de kop op bij de verdediging van verscheidene andere doelwitten zoals bij het vliegveld Ockenburg. Na enkele dagen van strijd en hevige bombardementen op andere de stad Rotterdam bleek de Nederlandse situatie nagenoeg onhoudbaar. Op 14 mei 1940 werd dan ook op de vliegvelden binnen de vesting Holland het bevel uitgevaardigd de strijd te staken en het overgebleven vliegtuigmaterieel te vernietigen. Dit bevel leidde uiteindelijk tot de ondertekening van de Nederlandse capitulatie op dezelfde dag in Rijsoord. Vanaf 15 mei 1940 was de Duitse bezetting van Nederland officieel een feit.
Gedurende de jaren van bezetting, 1940 - 1945 zou Nederland veelvuldig het toneel zijn van de luchtoorlog tussen Duitsland en de geallieerden. Zo lag Nederland bijvoorbeeld in de vliegroute van geallieerde bombardementsvluchten in Duitsland en waren er diverse belangrijke Duitse vliegvelden en radarinstallaties op Nederlands grondgebied operationeel. Vanaf het najaar van 1944 werd Nederland direct frontgebied en intensiveerde de luchtbewegingen en gevechten zich boven Nederland. Tevens namen de geallieerden diverse veroverde vliegvelden over en wendde deze aan voor eigen gebruik.