De band tussen de Koninklijke Luchtmacht en de koninklijke familie werd jarenlang voornamelijk gevormd en onderhouden door prins Bernhard en ontstond al voordat de Luchtmacht een zelfstandig krijgsmachtonderdeel werd in 1953. Al op 23 september 1940 maakte Bernhard in Engeland, waar hij na het uitbreken van de oorlog heen was gevlucht, zijn eerste opleidingsvlucht in een Tiger Moth. De Prins werd gestationeerd bij de Nr. 1 Elementary Flying Training School van de Royal Air Forceop het vliegveld Hatfield. Op 24 april 1941 verkreeg Bernhard zijn R.A.F.-wing en datzelfde jaar werd hij benoemd tot Air Commodoreen kreeg hij de functie van Chief Netherlands Liaison Officerbij de Britse strijdkrachten. Op 21 juni 1944, twee weken na D-day, vloog Bernhard mee met een grote geallieerde luchtvloot die onder andere de Duitse V-1 lanceerinrichtingen in Noord-Frankrijk moest vernietigen. Ook was hij een belangrijke initiatiefnemer voor de oprichting van het 322 Dutch Spitfire Squadron op 12 juni 1943. In 1953 werd hij benoemd Inspecteur-Generaal der Koninklijke Luchtmacht. Hij was toen reeds Inspecteur-Generaal der Koninklijke Landmacht en Marine. In 1964 werd Bernhard gepromoveerd tot titulair Luchtmaarschalk, Honorary Air Marshal, de hoogste rang bij de Briste luchtmacht. In februari 1973 werd hij benoemd tot titulair Air-Commodore van de Royal New Zealand Air Force. Gedurende zijn loopbaan vloog Bernhard in meer dan 200 verschillende vliegtuigtypen.