Antonie van der Stelt werd geboren op 2 september 1914 te Made/Drimmelen, Noord-Brabant. In 1933 meldde hij zich bij het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger (KNIL) voor militaire dienst in Nederlands-Indië. Zijn uiteindelijke rang in 1949 was die van sergeant-majoor-instructeur. Van der Stelt werd achtereenvolgens ingedeeld bij het 1e depot te Bandoeng, het 21e Bataljon Infanterie te Djokjakarta, de 1e afdeling Mitrailleur- en Infanteriegeschut te Meester Cornelis, het 19e Bataljon Infanterie en de Kaderschool, beiden te Magelang en de 2e afdeling Mitrailleur- en Infanteriegeschut te Tjimahi. Tijdens zijn diensttijd ontmoette Van der Stelt Wilhelmina (Willy) van der Wulp, geboren op 5 juli 1915 te Semarang, en zij trouwden op 15 februari 1939 te Bandoeng. Zij gingen in Tjimahi op de Tuinweg wonen en kregen in totaal zes kinderen, geboren tussen 1940 en 1957. Het echtpaar werd afzonderlijk van elkaar geïnterneerd tijdens de Japanse bezetting. Van der Wulp werd geïnterneerd in kampen in Batavia (Tjideng), Bandoeng (diverse kampen) en Tjimahi (Baros en het treinkampement). Van der Stelt werd als krijgsgevangene vastgezet in Tjimahi, Batavia, Bangalang Balai te Sumatra en Singapore. Na zijn krijgsgevangenschap tussen 1942 en 1945 sloot Van der Stelt zich in Singapore aan bij het Prins Bernhard Bataljon Indië (PBBI). Tussen 1945 en 1949 was hij ingedeeld bij de staf van de 1e Divisie '7 december', waar hij bij de Veldveiligheidsdienst (VVD) werkzaam was. Eind 1950 vertrok het gezin definitief naar Nederland. In 1969 scheidden Antonie van der Stelt en Wilhelmina van der Wulp van elkaar. Van der Stelt overleed in 1978, Van der Wulp in 2004.