Kolonel b.d. L. (Leo) de Hartog werd geboren op 17 november 1917. Hij trad in 1937 toe als cadet tot de Koninklijke Militaire Akademie (K.M.A.) met bestemming voor het wapen der infanterie van het KNIL. Indië zou hij niet meer bereiken, want op 10 mei 1940 brak de oorlog uit met Duitsland. Nederlandse officieren werden kort na de bezetting verplicht gesteld een erewoordverklaring te tekenen. KNIL-officieren, waar onder De Hartog, en enkele marineofficieren tekenden deze verklaring niet. Dit had tot gevolg dat zij in krijgsgevangenschap werden gevoerd. Na verblijf het krijgsgevangenen kamp Stanislau in Polen werden deze officieren doorgezonden naar het krijgsgevangenenkamp Colditz in Duitsland. Na de oorlog diende De Hartog in Nederlands-Indië.
Eenmaal met functioneel leeftijdsontslag publiceerde De Hartog vele artikelen en een boek over krijgsgevangenschap en de erewoordverklaring. Daarnaast zette hij zich in voor toekenning van het Verzetskruis aan de officieren die de erewoordverklaring in 1940 niet hadden getekend.