Oorspronkelijk was het huis en hof, genaamd het Hooge Huis, bezit van het St. Brigittenklooster op de Vloeddijk te Kampen. Toen de 'arme scamele susteren van Iselmuden"zich in 1446 hadden gevestigd in het St. Catharinenhuis in Kampen, werd het Hooge Huis in 1447 verkocht aan Herman de Zure en diens vrouw Fye of Sophia van Ruinen. Via Van Uterwijck, Van Ittersum, Bentinck, Van Coeverden tot Rhaan en Entens kwam het huis in 1610 in handen van Roelof Steenbergen, genaamd Sennemaker, en Gijsbert Derks. In 1612 werd het huis verkocht aan Johan Huinga en zijn vrouw Maria van Besten. Huinga was vaak genoodzaakt om zijn goederen verschillende malen te bezwaren met jaarrenten om aan de geldelijke verplichtingen te kunnen voldoen. Uiteindelijk wilden de crediteuren geld zien. In 1625 kwam het tot een proces voor het schoutengericht van IJsselmuiden. Huinga overleed echter in datzelfde jaar. De schulden, het Hooge Huis en overige bezittingen van Huinga werden in 1626 overgenomen door Anna van Haersolte, weduwe van Emanuell van Twenhuisen. Zij verkocht het huis weer in 1631. In 1664 werd het goed door de Staten van Overijssel als havezathe erkend. Het oude oorspronkelijke huis was naar aller waarschijnlijkheid in 1750 afgebroken en vervangen door een eenvoudig herenhuis. Omstreeks 1910 werden de laatste restanten van dat huis afgebroken. *