De nazaten van de bekende Zwolse dichter Rhijnvis Feith (1753 – 1824) zijn altijd buitengewoon trots geweest op hun beroemde voorvader. Dit heeft geresulteerd in een aanhoudende belangstelling voor de genealogie van de familie, uitmondend in een tweetal publicaties in de twintigste eeuw: Jhr. Mr. Rh. Feith (No. 199), Genealogie van de familie Feith, voortzetting der aantekeningen van mr. H.O. Feith No. 150 (’s-Gravenhage 1924, gedrukt voor leden der familie) (1) ; P.R. Feith, Feith, Driehonderd jaar familieportretten (’s-Gravenhage 1973, uitgave van de Familie-Vereniging Feith, met geslachtslijst van de familie Feith per november 1973) (2) .Voor nadere gegevens omtrent de genealogie van de familie Feith wordt hier gemakshalve naar verwezen. Op deze plaats volgt slechts een korte schets van de herkomst van de familie en van enkele min of meer bekende familieleden.
De oudst bekende directe voorvader van de familie is Rhijnvis Feith (nr. 1), die omstreeks 1390 geboren is en in de gerichtsboeken van Elburg van het jaar 1462 nog genoemd wordt. De eerste generaties van zijn nazaten bleven in Elburg wonen. De meesten van hen beoefenden de schipperij, later de rederij. Al spoedig traden zij ook op als burgemeesters van de stad Elburg (3).

Rond 1600 scheidde een deel van de familie zich af en ging naar Harderwijk. De rest van het geslacht bleef in Elburg, totdat dr. Rhijnvis Feith (nr. 98) zich na zijn promotie in 1721 als medicus in Zwolle vestigde. In deze stad zou hij tevens diverse bestuurlijke functies vervullen (4). Zijn zoon mr. Peter Feith (nr. 110) trouwde in 1751 met Elsabé Spaer, dochter uit een welgestelde Zwolse regentenfamilie. Via haar kwam het landgoed Boschwijk te Zwolle in de familie Feith. Peter en Elsabé waren de ouders van de dichter mr. Rhijnvis Feith (nr. 123) (5). Hij werd in 1753 geboren te Zwolle en trouwde in 1772 met Ockje Groeneveld. Rhijnvis Feith was in 1770 gepromoveerd tot meester in de rechten aan de universiteit te Leiden en werkte daarna bij zijn vader op diens bureau als ontvanger der convooien en licenten te Zwolle. In 1780 kreeg hij een aanstelling als adjunct-ontvanger, waarna hij in 1786 de functie van convooimeester kreeg. In datzelfde jaar werd hij tevens lid van de meente van Zwolle. Toen de patriotten in januari 1787 in Zwolle aan de macht kwamen, werd Rhijnvis Feith gekozen tot raad of burgemeester van de stad. In september kwam er echter al weer een einde aan het patriottische bewind en daarmee aan het burgemeesterschap van Feith. Daarna trok hij zich terug uit de politiek. Hij leefde van zijn inkomsten als rentenier en grootgrondbezitter en wijdde zich meer dan voorheen aan zijn dichtwerk (6).

Rhijnvis Feith en Elsabé Spaer werden gezegend met een rijk nageslacht. Zij kregen negen kinderen en talloze kleinkinderen, die zich vertakten over verschillende delen van het land. Een tak vestigde zich in Den Haag en omgeving, een andere tak ging naar Groningen.
Het merendeel van de mannelijke nazaten vervulde belangrijke openbare ambten als jurist. Een aantal leden van de Groningse tak van de familie was daarnaast werkzaam als archivaris (7). Door de generaties heen is verder een aanhoudende belangstelling te zien voor historische en literaire zaken. Vele familieleden waren lid van literaire genootschappen. Er zijn talloze publicaties van de verschillende Feithen verschenen , niet alleen over zaken waar zij beroepsmatig bij betrokken waren, maar ook over veelal historische onderwerpen die hun belangstelling hadden. Een kleurrijke persoon in dit verband was Johan of Jan Feith (nr. 201), die weliswaar geen universitaire studie afrondde, maar wel een succesvol journalist en schrijver was (8). Daarnaast was hij buitengewoon actief op sportief gebied en behaalde daarin diverse prijzen.
Deze sportieve inslag zien we bij meerdere Feithen terug, onder meer bij Willem Wolter Feith (nr. 222) (9). Hij was vooral actief als roeier en wandelaar. In die laatste hoedanigheid was hij voorzitter van de Vereniging Gouden-Kruisdragers van de Vierdaagse van Nijmegen.

Als blijk van waardering voor het ‘oude en patricische geslacht Feith, hetwelk onder de voormalige Republiek tot de zogenaamde regeringsfamilies behoorde’ werden in de periode 1901-1905 verschillende mannelijke nazaten in de adelstand verheven (10). Zij en hun nageslacht mochten de titel van jonkheer resp. jonkvrouw voeren.
In de verschillende akten die hierbij opgemaakt werden, werd ook het familiewapen vastgelegd. Dit is in groen een steigerend wit (of zilveren) paard, met als helmteken een uitkomend wit paard. Het helmkleed is groen en wit (of zilver). Op een lint onder het wapen staat de wapenspreuk Invia vitruti nulla est via.

De aanhoudende belangstelling voor de geschiedenis van de eigen familie resulteerde in de 20e eeuw in de oprichting van de Familie-Vereniging Feith. In 1949 werden de statuten vastgelegd, waarbij het doel van de vereniging werd omschreven als het in ere houden van de familienaam Feith, het bijeenbrengen en verzorgen van al wat voor de geschiedenis van de familie Feith van belang kan worden geacht, het leggen en versterken van banden tussen de leden van de vereniging en het bevorderen van de geestelijke en stoffelijke belangen van haar leden (12). Het bestuur van de vereniging organiseerde jaarlijks, later tweejaarlijks, een familiereünie en de familieleden werden via circulaires op de hoogte gehouden van belangrijke familiezaken.