Als gevolg van de late industrialisering van Nederland (laatste kwart van de 19e eeuw) kwam ook het technisch onderwijs laat van de grond. Naast de ambachtsschool en de Technische Hogeschool werd het ontbreken van een opleiding voor middenkader duidelijk. In den lande werden initiatieven ontplooid om dit gat op te vullen. In Zwolle, knooppunt van spoor- en waterwegen, werd in 1913 een comité opgericht om in de behoefte aan "tusschenlieden" te voorzien. Dit resulteerde op 23 maart 1914 in de oprichting van de "Vereeniging Middelbaar Technisch Onderwijs Zwolle". B. en W. van Zwolle verleenden financiële steun door middel van subsidie en een geldlening. Door het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog en ontstane twijfel of men wel voldoende leerlingen zou aantrekken kwam realisering van de plannen op de lange baan terecht. Elders in het land kwam het middelbaar technisch onderwijs wel van de grond: 's-Hertogenbosch kreeg in 1919 een MTS en Groningen in 1922. De Zwolse vereniging leidde een slapend bestaan. Te melden valt slechts dat vanaf 1938 het bestuur voornamelijk uit bestuursleden van de vereniging "De Practische Ambachtsschool" bestond.

Na de Tweede Wereldoorlog was er een grote behoefte aan technisch geschoold personeel voor de wederopbouw van Nederland. In 1948 vroegen B. en W. bij het ministerie een MTS aan. In 1951 kreeg het verzoek van het ministerie "de ernstige aandacht". B. en W. traden in contact met de slapende vereniging, die werd voorgezeten door ir. F.S. Langemeijer, hoofdingenieur-directeur bij Rijkswaterstaat. Op 10 september 1951 startte de school met lessen in werktuigbouwkunde. In 1953 kreeg de school een afdeling elektrotechniek toegewezen. ir. F.A. Holleman, voormalig directeur van de MTS te Leeuwarden, was aangetrokken als directeur. De lessen werden gegeven in de gebouwen van de ambachtsschool aan de Mimosastraat en het Gymnasium Celeanum aan de Veerallee. Het jaar daarop al verrees er een noodgebouw tegenover de ambachtsschool. In 1954 begon men met de nieuwbouw aan de Assendorperdijk. ir. F.S. Langemeijer zou de oplevering niet meer mee maken; hij overleed in 1955. Zijn opvolger was ir. G.H. Rietveld. Om zaken te financieren waarvan de kosten (nog) niet door het ministerie vergoed of toegekend waren werd in 1954 de stichting steunfonds opgericht. Elke student moest hierin jaarlijks een vastgesteld bedrag storten.

Tevens waren er jaarlijkse bijdragen van particuliere donateurs. Het steunfonds bestond uit drie afdelingen, te weten het studenten-, bestuurs- en het kantinefonds. Het bestuur van de stichting steunfonds werd gevormd door het dagelijks bestuur van de vereniging MTS Zwolle. In 1957 werd binnen het technisch onderwijs een naamsverandering doorgevoerd. Middelbaar Technisch Onderwijs heette vanaf nu Hoger Technisch Onderwijs. Het Uitgebreid Technisch Onderwijs (UTS) werd Middelbaar Technisch Onderwijs. Het jaar daarop nam ir. F.A. Holleman afscheid als directeur. Onder zijn opvolger, ir. J. Muller, groeide de school verder. Het aantal leerlingen steeg van ± 250 tot ± 900 en er kwamen afdelingen voor weg- en waterbouwkunde (1960) en bouwkunde (1961). Dat dit niet zonder uitbreiding van de accommodatie gepaard kon gaan spreekt voor zich. De aanbesteding voor de nieuwbouw aan de Assendorperdijk vond plaats in 1968, de uiteindelijke oplevering in 1972. Daarnaast werd er vanaf 1967 post-Hoger Beroeps Onderwijs gegeven in de vorm van de applicatiecursussen waterbouwkunde en stedebouwkundige techniek. Vanaf 1982 werden deze gegeven onder auspiciën van de stichting Post Hoger Technisch Onderwijs (PHTO) te Eindhoven. In de jaren zeventig zette de democratiseringsgolf zich aan de HTS- Zwolle door. In 1970 werd de Instituutsraad geïnstalleerd; hiervan zijn nauwelijks stukken aangetroffen. Vanaf 1974 treffen we stukken aan van de Experimentele Instituutsraad (E.I.R.), die een adviserende rol kreeg toebedeeld. Gaandeweg kreeg deze raad meer zeggenschap binnen de besluitvorming. In 1982 trad de wet op de medezeggenschap in werking. Als gevolg hiervan werd de E.I.R. omgezet in een medezeggenschapsraad (M.R.).