Willem Cornelis wordt geboren in Tiel op 19 november 1859, als zoon van Johan Karel Loman en Willemina Cornelia de Haas. Als 19-jarige jongeling komt hij op 30 april 1878 in het bezit van de akte van bekwaamheid als hulponderwijzer in de vakken bij artikel 44 van de Wet op het Lager Onderwijs van 13 augustus 1857 (Stbld. 103) vermeld.
Spoedig daarna behaalt hij de aantekeningen voor Wiskunde (1878), Tekenen (1879) en de Franse taal (1880).
Zijn aanstelling per 26 augustus 1878 als hulponderwijzer aan het instituut van F.C. Zechner te Velp verschaft hem de nodige financiële middelen en stimulans om door te leren. Hij blijft tot 31 maart 1883 bij Zechner werken en leren; kort daarop, nl. op 25 juli 1883, wordt hem te Arnhem de akte van bekwaamheid als hoofdonderwijzer uitgereikt.
Ook in zijn nieuwe baan aan het instituut van H. Laurer te Arnhem blijft de ambitieuze Loman tijd voor studie vinden. Kort voordat hij in november 1886 Laurer verlaat, slaagt hij op 20 augustus voor zijn akte van bekwaamheid in de Engelse taal.
Hij vestigt zich in Zwolle op 28 november 1886; een paar dagen later begint hij zijn werkzaamheden als onderwijzer aan de voorbereidende klasse van de Rijksnormaallessen. Zijn vrouw, Elberta E. van Medenbach de Rooij, met wie hij op 2 augustus 1888 te Arnhem trouwt, komt op 30 augustus naar Zwolle. Samen met haar start hij op 3 september d.a.v. het bekende instituut Loman.

Door de gedegen en goed verzorgde opleiding aan dit instituut groeit zijn faam in de Zwolse regionen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Loman wordt gevraagd voor de post van schoolopziener in het arrondissement Emmen (1909-1914), later gevolgd door die in het arrondissement Kampen (1914-1920), om uiteindelijk zijn ambtelijke loopbaan af te sluiten als schoolopziener in de Inspectie Zwolle (1920-1924). Voor zijn vele bewezen diensten wordt hij op 27 augustus 1924 door Koningin Wilhelmina benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Zijn laatste jaren slijt hij in Oosterbeek, alwaar hij in 1941 overlijdt.