Blijkens het Nederland's Adelsboek van 1931 begint de geregelde stamreeks van het geslacht Schimmelpenninck met Sander Schimmelpenninck, die mogelijk uit Duisburg afkomstig in 1371 te Zuthpen wordt vermeld en in 1388 overleden is.

Sanders achterkleinzoon, Jacob Schimmelpenninck, rentmeester te Zuthpen, had twee zonen, van wie de oudste met Elsab van der Oye trouwde en de stamvader werd van het geslacht Schimmelpenninck van der Oye, welks stamreeks verder in het genoemde Adelsboek is te vinden.

Jacob Schimmelpennincks jongste zoon Johan had een zoon die naar zijn grootvader was vernoemd en deze Jacob had een natuurlijke zoon, die evenals zijn grootvader Johan Schimmelpenninck heette.

Thomas Schimmelpenninck, de zoon van laatstgenoemde Johan, woonde in de Diezerstraat te Zwolle, waar zijn gelijknamige zoon goudsmid was en Doopsgezind werd.

Johan, de zoon van Thomas Schimmelpenninck Jr., was echter linnenwever in Almelo en hij trouwde aldaar met Geesken Warnaars, weduwe van Harmen te Cate.

Hun zoon Jan, die in 1671 met Christine Costers te Almelo huwde, kreeg o.a. twee zonen, wier nageslacht voor het begrip van de hieronder beschreven archivalia van belang is.

Jans zoon Gerrit had namelijk een gelijknamige zoon, die de vader was van raadpensionaris Rutger Jan, wiens nageslacht geadeld werd, en van Willem Schimmelpenninck, wiens nakomelingen in de eerste jaargang van Nederland's Patriciaat zijn te vinden.

Willems zoon Gerrit huwde met Antonia Catharina Schimmelpenninck, die eveneens van Jan Schimmelpenninck en Christine Costers afstamde. Jans zoon Berent was namelijk Antonia's overgrootvader, en Berents zoon Jan de vader van Antonia's vader Jan Herman Schimmelpenninck.

Mr. Dr. Gerrit Schimmelpenninck, een kleinzoon van Gerrit en Antonia, werd in 1864 te Soerabaja geboren en promoveerde in 1895 te Leiden tot doctor in de rechtswetenschappen. Vervolgens werd hij burgemeester van Limmen in Noord Holland en in 1899 trouwde hij met Henriette Cornelie van Vloten, uit welk huwelijk twee dochters werden geboren. Op 15 februari 1901 werd Mr. Dr. G. Schimmelpenninck benoemd tot burgemeester van Wijhe en hij is dit gebleven tot hij op 1 november 1929 werd gepensioneerd. In 1938 schonk hij een zgn. Mennistenbijbel met familieaantekeningen en de Opera Pietersz. met aantekeningen betreffende de familie Tielemans aan het Rijksarchief in Overijssel en na zijn overlijden op 15 oktober 1950 droeg zijn weduwe de door hem aangelegde genealogische verzameling krachtens testamentaire beschikking over aan dit Rijksarchief.

Slechts een gedeelte van deze verzameling is door de verzamelaar zelf beschreven in diens aantekeningen, die met nummer 4 beginnen en met enkele hiaten worden voortgenummerd tot 127, met dien verstande dat de afzonderlijk geborgen originelen in deze nummering zijn inbegrepen. In deze beschrijving en ook elders heb ik echter niet altijd de samenhang kunnen ontdekken. Zo heb ik bijvoorbeeld vergeefs gezocht naar het verband tussen de andere stukken van de verzameling en het oudste stuk een charter uit 1479, waarvan het regest achter deze inventaris te vinden is. Verder bevat deze verzameling een groot aantal ongenummerde aantekeningen en bijlagen, die vele gegevens bevatten over de takken van het geslacht Schimmelpenninck die in mannelijke lijn zijn uitgestorven. Het leek mij dan ook ondoenlijk om te trachten uit deze genealogische collectie een familiearchief te reconstrueren dat kennelijk als zodanig nooit heeft bestaan. Alleen de brieven welke aan Antonia's zwager en zuster Kruimel te Amsterdam zijn gericht en de brieven welke de verzamelaar zelf heeft ontvangen, meende ik van de ongenummerde stukken te moeten afzonderen, opdat zij gemakkelijker teruggevonden kunnen worden.

Behalve aantekeningen en bijbehorende archivalia bevat de collectie een aantal boeken en wel familiebijbels, geslachtslijsten, gelegenheidsgedichten en dissertaties alsmede een naar mijn weten weinig bekende levensbeschrijving van de raadpensionaris Rutger Jan Schimmelpenninck door Dr. Gustav Schimmelpfeng, directeur van het Paedagogium te Ilfeld (Berlijn 1871). Daar deze boeken door verspreiding in de bibliotheek minder tot hun recht zouden komen, zijn ze bij de collectie geborgen. De kaarten zijn echter overgebracht naar de kaartenverzameling.