De beschikbare capaciteit van de bestuurderen -doorgaans vrijwilligers- wordt volledig beabsorbeerd door de kernactiviteiten, met name het organiseren van optredens, beheer van bladmuziek en instrumenten, financieel beheer etc. Op de prioriteitenlijst bungelt het archiveren dan ook meestal ergens onderaan. Gebrek aan tijd en interesse kan leiden tot hiaten in de bewaring, maar ook tot het tegenovergestelde: ŽdomwegŽ alles bewaren. Gelukkig overheerste dat laatste bij Crescendo. Toen begin negentiger jaren voor het eerst systematisch aandacht werd besteed aan het verenigingsarchief troffen de betrokken bestuursleden dan ook een kist aan met archiefzakken die al enkele tientallen jaren vanaf de oprichting in 1920 niet meer waren aangeraakt en dus in een vrijwel ongerepte staat verkeerden. Het toegankelijk maken van dit archief beloofde een dankbare maar ook tijdrovende klus te worden.

Wat behelsde dit archief zoal? Allereerst documenten en correspondentie die tot eind zeventiger werden opgeborgen in chronologische volgorde in papieren archiefzakken. In latere jaren is overgegaan tot chronologisch opberging in ordners per onderwerp. Notulen van ledenvergaderingen en bestuursvergaderingen en de jaarlijkse activiteitenverslagen werden tot 1976 handmatig in cahiers genoteerd. In de daarop volgende jaren is overgegaan op getypte vastleggingen die chronologisch in de betreffende ordners zijn opgeborgen. De financiële administratie, werd tot en met 1995 handmatig bijgehouden in zgn. kas-bankboeken in eenvoudige cahiervorm. In de jaren daarna is overgegaan op computermatige vastlegging van de boekhouding met jaarlijks een hardcopy ter archivering in de betreffende ordner.

Het archief kende diverse bewaarlocaties. In de beginjaren zullen de stukken ongetwijfeld bij de diverse bestuurderen thuis een plaats hebben gevonden. En op een gegeven ogenblik zullen de dossiers wel zijn overgebracht naar de repetitielocatie van de vereniging, aanvankelijk het Patronaatsgebouw in de Kerkstraat (nu Stamhuis) en na 1958 het Witte Huis in het Whereplantsoen. Het Van der Landhuis aan de Torenmolen dat in 1982 hiervoor in de plaats kwam bood onvoldoende opbergruimte. Dit leidde wellicht tot de lichtzinnige beslissing van de verhuisploeg om het archief op de stoep van het Witte Huis te zetten ter medeneming door de vuilnisophaaldienst. Gelukkig zag de toenmalige secretaris Jaap Heijnis bij een laatste inspectie ter plaats de archiefkisten staan en kon hij inderhaast het archief alsnog in veiligheid brengen en deponeren op de zolder van de Catharinaschool, aan het Whereplantsoen. Dit was een noodoplossing en Crescendo kreeg het verzoek naar een andere oplossing uit te kijken. De toenmalige voorzitter bood tijdelijk onderdak en nam de gelegenheid te baat het archief te ontdoen van overbodige stukken en zodanig te sorteren dat het geheel toegankelijker werd. De naar onderwerp gesorteerde stukken werden opgeborgen in een twintigtal ordners. Het in omvang teruggebrachte archief kon alsnog worden opgeslagen in het Van der Landhuis. In 2006 verhuisde het archief naar de instrumentenopslag van Crescendo in de nieuwe repetitielocatie in P3.

Door de ingrijpende en tijdrovende reorganisatie was het archief tijdelijk veilig gesteld. Dit nam niet de zorg weg voor mogelijke verwaarlozing in de toekomst. Archivering is nog steeds geen core-business van de vereniging. Dat was het niet, dat is het niet en dat zal het nooit worden. Vanuit deze overweging heeft het bestuur van Crescendo, op voorstel van oud-voorzitter Koos van Zijp, besloten het archief onder te brengen bij het Waterlands Archief.