In 1990-1991 heeft R. Witte een inventaris vervaardigd.

De gemeente had er dus geen moeite mee dat ik, aangezien het archief toch in eigendom van de gemeente zal komen en de gemeente krachtens artikel 2 lid 1 van de Archiefwet 1962 verplicht is archieven in goede en geordende staat te bewaren, voor de cursus deze archieven zou bewerken.
Aan de goede en de geordende staat ontbrak wel het een en ander, omdat de archieven totaal ontoegankelijk waren, zoals bleek uit een bezoek aan de archiefkluis van bet waterschap. Het bleek dat dossiers met de verhuizing naar de archiefruimte, via de ruimte in de Provoost uit de kasten waren genomen zonder deze n bepaalde volgorde te geven van een code of op een of andere wijze die enige toegankelijkheid gaf tot de archieven. De dossiers lagen dus in de rekken opgestapeld met daartussen losse stukken en de dossiers die kennelijk niet meer geraadpleegd werden of geruimd waren om te zorgen voor ruimte in de kasten zaten in archiefdozen. Bij onderzoek bleek dat de dozen, waarop genoteerd was wat voor dossiers erin zaten, behoorden tot het archief van de Stichting Jeugd. De rest van de dozen zonder vermelding van de inhoud bevatte zowel archief van de Stichting Jeugd als van de Stichting Eilandengemeenschap. De twee archieven waren dus door elkaar gekomen.

De archieven waren van elkaar te onderscheiden, doordat men vrij consequent na invoering van een overzichtelijk opbergsysteem in 1964 bij de Stichting Jeugd en invoering van het dossierstel in 1967 voor de dossiers van de Stichting Eilandengemeenschap gebruik gemaakt heeft van grijze mappen en voor die van de Stichting Jeugd bruine mappen. Voor deze periode bestonden de mappen van de Stichting Eilandengemeenschap uit hangmappen met een hechtmechaniek.

De Stichting Jeugd ging dus pas in 1963 gebruik maken van de bruine dossieromslagen na indiensttreding van de nieuwe functionaris. In het jaarverslag 1964 - 1965 wordt er dan ook mededeling van gemaakt dat aan het opzetten van een overzichtelijk opbergsysteem de nodige tijd besteed was. In eerste instantie niet voorzien van een code, maar waaraan later met invoering van de opgestelde code van het Registratuurbureau met pen nummers toegekend waren. Kennelijk werd er voor die tijd gebruik gemaakt van ordners waarin per jaar, was niet consequent, de stukken werden opgeborgen. Hierbij werd gebruik gemaakt van een alfabet, waarop werd genoteerd om wat voor stukken het ging die bij de desbetreffende letter werden geborgen.
Hierdoor trachtte men het geheel enigszins toegankelijk te houden. Dit neem ik aan, aangezien in een enveloppendoos stukken over een tweetal jaren los werden aangetroffen, maar waaruit wel bleek dat zij als een geheel uit de ordners gelicht moesten zijn.

Na vernietiging is er van de 20 meter ruim 8 meter overgebleven; ruim 6 meter Stichting Eilandengemeenschap en circa 2,5 meter Stichting Jeugd. Dat er in verhouding vrij veel overgebleven is komt hoofdzakelijk door het feit dat beide Stichtingen dienstverlenende taken verrichtte, waaronder het uitvoeren van secretariaatswerkzaamheden. Deze dossiers konden niet worden vernietigd omdat aangenomen kan worden dat deze gegevens die iets kunnen vertellen over activiteiten van andere organisaties nergens anders gevonden kunnen worden! omdat het geen archiefstukken van overheidsorganen betreft. De archieven moesten gelijktijdig worden beschreven, omdat zoals uit de titelpagina al blijkt er een zodanige samenwerking bestond dat het afzonderlijk beschrijven niet reëel was.
Voor de indeling van de hoofdstukken ben ik teruggevallen op de doelstellingen van beide Stichtingen zoals deze genoemd worden in de statuten. Voor de verdere onderverdeling van de taak op zijn onderdelen ben ik daarna zoveel mogelijk in de geest van de ordeningsplannen van het Registratuurbureau van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (nu O.O.R.P.) te werk gegaan.
Verder wil ik belangstellenden erop wijzen dat ik het voormalig bestuur zal voorstellen om bij vaststelling van de officiële regeling van overdracht een beperking te maken voor de openbaarheid van de dossiers van de personeelsleden. Het bestuur kan dit doen en in het kader van de Wet Persoonsregistraties lijkt mij dit ook juist. Dit zal waarschijnlijk betekenen dat de nrs. 80-100. en 381-394. voor een bepaalde periode alleen toegankelijk zijn voor de desbetreffende zelf, het pensioenorgaan en een onderzoeker die toestemming heeft gekregen van Burgemeester en Wethouders van do gemeente Bernisse.