De Samenwerkende Broeder Congregaties Nederland (SBCN) was een koepelorganisatie van 15 religieuze instituten van broeders/fraters. In de jaren vijftig van de twintigste eeuw zagen Nederlandse religieuzen zich geconfronteerd met ingrijpende veranderingen t.a.v. hun gemeenschapsleven en werkzaamheden. Er was behoefte aan het uitwisselen van ervaringen, een herbezinning op de vormgeving van het broederleven en een bredere standpuntbepaling. Om de eigenheid van broeders als lekenreligieuzen uit te dragen werd de SBCN in 1958 opgericht door broeder Robertus Knuvers. Het samenwerkingsverband was nationaal en internationaal een uniek initiatief omdat het een vereniging van enkel broeders/fraters betrof. Het algemene bestuur werd gevormd door de hogere oversten in Nederland. Leden van het dagelijks bestuur werden uit zijn midden gekozen.

De SBCN stelde zich ten doel de gemeenschappelijke belangen te behartigen van broeders/fraters religieuzen in Nederland. Dit met behoud van de autonomie, aard en opzet van de afzonderlijke religieuze instituten. Kortom, verbondenheid in eigenheid was typerend voor de inzet. De SBCN trachtte het doel te bereiken door onderzoek en behandeling van vraagstukken op de terreinen van religieus leven en maatschappij: opvoeding, onderwijs, caritas, missie, jeugdwerk, apostolaat en financiën. Hiertoe werden uiteenlopende werkgroepen opgericht. Verschillende werkgroepen en activiteiten waren van tijdelijke aard. Zo kwam er door uittredingen en geringe aanwas na enkele jaren een einde aan de novicecursussen en ontmoetingsdagen voor jonggeprofesten. Daarentegen leidde het roepingenvraagstuk tot de oprichting van de werkgroep Ontmoetingen.

Vanaf 1965 kwam er binnen de vereniging meer openheid voor initiatieven van onderaf. Er werden vergaderingen belegd buiten het algemeen bestuur om. Deze vergaderingen kregen de naam 'black-outs' (verwijzend naar het uittrekken van het habijt en de overgang naar burgerkleding). De bijeenkomsten werden informeler van aard en het gesprek openhartiger. Nieuwe kaders van verbondenheid ontstond op basis van gedeelde spiritualiteit, overeenkomstige werkzaamheden of eenvoudigweg om de communicatie te bevorderen: HUMO, Acht en V&O. Vanaf 1969 verscheen als blad van de SBCN Interkonkom dat in 1982 samenging met het Nieuwsbulletin voor Nederlandse monialen en het SNVR-bulletin en werd voortgezet als Tijdschrift Nederlandse religieuzen

De jaren zeventig van de twintigste eeuw stonden in het teken van de actie "Heb het hart eens". Met deze actie wilde de SBCN het broederleven onder de aandacht te brengen. Het afsluitende symposium leidde tot de oprichting van de werkgroepen Vraag en Aanbod en Missio (vanaf 1979 WMB genoemd). Nieuwe noden en een actuele missionaire visie kwamen op de voorgrond te staan. Thema's als werkloosheid, armoede, ontheemding, eerlijke verdeling gingen de agenda bepalen.

In 1987 vond er een fusie plaats tussen de SBCN, SNVR en SMB op secretariaats- en stafniveau. Hieruit is in 1990 de KNR ontstaan: Konferentie Nederlandse Religieuzen. Ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan werd de brochure '"Mijn Missie?... Nooit van gehoord ...!?" uitgegeven. Het oude en nieuwe begrip van zending werden hierin nogmaals tegenover elkaar gezet. De werkgroep 'Heb het hart eens', ging zich bezighouden met het roepingenvraagstuk. In 1987 werd de kwestie 'sterven of werven' op scherp gezet met de verschijning van het gelijknamige boek. Een euthanasieverklaring van de broedercongregaties, aldus de pers.

Vanaf 1990 nam door veroudering het aantal broeders van de aangesloten congregaties drastisch af. Hoewel er eerder al aandacht was voor het thema veroudering (werkgroep Bejaardenzorg), kwam het onderwerp steeds centraler te staan.

Als uitvloeisel van het veertigjarig bestaan van de SBCN eind 1999, verscheen in 2001 het boek "Verbondenheid in eigenheid: Veertig jaar Samenwerking Broeder Congregaties Nederland" (S. Hautvast, M. Monteiro).

De SBCN werd per 1 januari 2004 opgeheven als zelfstandig samenwerkingsverband. Vanaf die datum was de SBCN opgenomen binnen de KNR (Konferentie Nederlandse Religieuzen).