Zeker is dat in Limbricht in de tiende eeuw reeds een uit maaskeien opgebouwd zaalkerkje stond. De kerk heeft als patroonheilige Sint Salvius, een martelaar die in de achtste eeuw het geloof verkondigde in de buurt van Valenciennes. De zijaltaren waren toegewijd aan Maria, Anna en Mathias. Van het oorspronkelijke zaalkerkje uit eind tiende eeuw is de muur aan de noordzijde bijna geheel bewaard. In de elfde en eind dertiende eeuw werd een vroeg-gotisch priesterkoor aangebouwd. De kerk werd verder uitgebreid met een toren (1458) en een zijbeuk (rond 1500). In 1651 vond een ingrijpende restauratie plaats, waardoor het uiterlijk geheel veranderde. Er werd een verhoogd dubbel zadeldak met trapgevels aangebracht. Naderhand is er nog een portaal bijgebouwd. Het kerkje werd in 1923 gesloten en was enige tijd in gebruik als patronaat. In 1953 begon met de (uitwendige) restauratie, maar moest door geldgebrek in 1961 beëindigd worden. In dat jaar werd de kerk overgedragen aan de Stichting Kasteel Limbricht die de restauratie voltooide.

De parochie behoorde tot 1802 tot het bisdom Luik. Tengevolge van een concordaat tussen de paus en Napoleon vond er een reorganisatie van de kerkelijke indeling plaats. Limbricht werd gevoegd bij het bisdom Aken.
In 1822 kwam het kanton Sittard opnieuw bij het bisdom Luik en in 1840 bij het apostolisch vicariaat Roermond (vanaf 1853 bisdom Roermond).