Aan de geschiedenis van de familie is verschillende malen in publicaties aandacht besteed. W. de Haas publiceerde in 1880 over de familie, C. Peicke in 1913, de Oudshoornse onderwijzer en amateur-historicus W.M.C. Regt omstreeks 1920 en G. van Klaveren in 1941. Al halverwege de achttiende eeuw woonden er leden van de familie Piek in Oudshoorn. De familie van wie het hier beschreven archief afkomstig is, vestigde zich in 1798 in Oudshoorn. De toen 22-jarige Carel Piek kocht daar in september van dat jaar een houtzaagmolen, genaamd "Het Noordsche Bosch", met herenhuis, knechtswoning en houtloodsen. Een maand later trouwde hij met Theodora Aleijda van Wijlick. Het bedrijf onderging een bloeiperiode door de levering van spoorwegbielzen. Het leverde de bielzen voor de eerste spoorweg in ons land, de lijn Amsterdam-Haarlem. Naarmate de zaken floreerden, werd ook geïnvesteerd in andere bedrijfstakken zoals een steenfabriek. In Overijssel werd woeste grond ontgonnen en was men betrokken bij de turfwinning.

Behalve actief op zakelijk gebied, was de familie, in de periode dat zij in Oudshoorn woonde, nauw betrokken bij organisaties op maatschappelijk en kerkelijk gebied. Verschillende familieleden waren lid van de gemeenteraad van Oudshoorn, van de kerkvoogdij van de Hervormde gemeente aldaar en van polderbesturen. De familie behoorde gedurende de achttiende eeuw tot de maatschappelijke bovenlaag van Oudshoorn. Binnen deze bovenlaag was zij de meest welgestelde.

De familie Piek woonde tot het begin van de twintigste eeuw in de gemeente Oudshoorn, inmiddels onderdeel van de gemeente Alphen aan den Rijn. Wat nu nog rest is de grafkelder van de familie op de voormalige begraafplaats van Oudshoorn.