De binnenlanden van de Beesdse polder besloegen in totaal 1300 morgen. Er was een verdeling in twee blokken, het Hoge en het Lage Veld om zo in geval van bijzondere omstandigheden het uitmalen van het water beter te kunnen regelen. Voor het uitmalen beschikte men-in 1770-over drie watermolens.

De scheiding in deze blokken liep dwars door de jurisdictie van Beesd vanaf de Beesdse Zeedijk naast Mariënweerd tot aan de Rhenoyse Paaij bestaande uit een hoge weg genaamd de Bornbrugse Steeg. In deze weg lag een sluis en een schutlaken. Het Lage Veld gelegen over de Bornbrugse Steeg besloeg in totaal 584 morgen 3 hond, het Hoge Veld aan deze zijde van de Bornburgse Steeg besloeg 715 morgen 3 hond, waarvan 131 morgen op het Hoog Meer(in 1770 was hiervan ruim 100 morgen bastaard bouwland). Vanouds was het kwelwater daar altijd gekeerd en apart uitgemalen evenals bij hoog binnenwater of inundatie om het bouwland den Broodakker en het bastaard hoogland te ontzetten. Nadat uit het Hoge Veld het overtollige water was gemalen, gebeurde dit ook voor het Lage Veld. In de loop van de tijd bleek de Bornbrugse Steeg lager te zijn geworden en de sluizen die zich hierin bevonden onbruikbaar geworden. Als gevolg hiervan ging geregeld door het onder water staan koren verloren of kon men niet opnieuw inzaaien. In 1739 besloten de geërfden dan ook de Bornbrugse Steeg weer op te hogen en de sluis en blafferd weer in goede staat te brengen. In 1765-1766 werden de sluizen opnieuw vernieuwd. De geërfden bepaalden dat gedurende 14 dagen-tot Sint Peter-het uitmalen tot het Hoge Veld beperkt mocht worden, uitgezonderd in geval van een buitengewoon hoge waterstand of bij inundatie.