De Willemsspoortunnel is een viersporige tunnel in het centrum van Rotterdam en onder de Nieuwe Maas. Hij maakt deel uit van de spoorlijn Breda-Rotterdam. Het oostelijke deel van de Willemsspoortunnel werd op 15 september 1993 geopend, na een bouwtijd van ruim zes jaar. Na de opening van de eerste twee sporen is het luchtspoor gesloopt en werden de overige twee sporen aangelegd, waardoor het gehele project in 1996 gereed kwam. De tunnel is gebouwd omdat de bruggen technisch aan vervanging toe waren en om de vervoerscapaciteit van de spoorlijn te vergroten. Begin 1984 werd definitief het groene licht voor de bouw gegeven en op 28 april 1987, precies 110 jaar na de opening van het Luchtspoor, werd de eerste damwand geslagen door minister van Verkeer en Waterstaat Smit-Kroes. Het was het begin van jarenlange omleidingen en andere bouwoverlast. Zowel ten noorden als ten zuiden van de rivier moesten hulpconstructies worden gebouwd waarover de treinen tijdens de bouw konden doorrijden. Aan de noordkant werd het bestaande viaduct een aantal meters opgeschoven om plaats te maken voor de tunnel. Ten zuiden van de Nieuwe Maas werd een nieuwe hulpspoorbaan aangelegd. De bouw van de tunnel wordt verdeeld in drie deelprojecten. Twee daarvan worden gebouwd met de openbouwputmethode, wat erop neerkomt dat een sleuf wordt gegraven, waarin de tunnel wordt gebouwd. De sleuf wordt vervolgens weer aangevuld en het maaiveld boven de tunnel kan worden ingericht. Bij het derde deelproject, de aanleg van het rivierkruisende deel van de tunnel werd gekozen voor de sinds de aanleg van de Maastunnel veelgebruikte afzinkmethode. In een bouwdok bij Barendrecht werden acht elementen gebouwd van elk ongeveer 125 meter lang. Eind 1990 werd het eerste element op zijn definitieve plaats afgezonken.