Het was geen vaste brug maar een draaibrug Het middendeel van beide bruggen was draaibaar. Het midden van het draaibare deel rustte op een betonnen constructie. Met een handel die aan de zijkant zat kon je dat middendeel iets oplichten van beide vaste delen aan weerszijden. Als dat gebeurd was ging er een grote slinger door het middelste brugdek. Door tegen die slinger te duwen kon het middelste brugdeel in de lengterichting van het vaarwater geplaatst worden.
De foto is gemaakt vanaf de weg in het Verloren Eind. Mevrouw Marrees heeft tot de innudatie van de Kamerhop in de boerderij gewoond die in de hoek van de Kamerhop, vlakbij de brug, stond.
Zij vertelde dat zij de brug nooit zo heeft gezien. De brug was namelijk heel erg slecht en werd versterkt met driehoekconstructies. Zo herinnert zij zich de brug. Deze foto moet dus van rond 1920 of eerder zijn.
Zij vertelde ook dat de brug op een gegeven moment zo slecht was dat er een pontje werd ingezet. Toen er wel over gereden mocht worden is er een tijd geweest dat mensen die in de bus zaten bij de brug uit moesten stappen.
Ook vertelde ze dat het brugwachtershokje moest wijken voor de al maar groter wordende bussen. Die grotere bussen moesten een aantal malen steken om de bocht te kunnen maken.
Als je de krappe bocht op de foto ziet is dat ook wel voor te stellen.
Ook vertelde ze nog over schipper Visser uit De Rijp. Deze was altijd zo vroeg dat het buiten de eigenlijke bedieningstijden van de brug viel. Blijkbaar werd er dan even aangelegd want volgens het verhaal werd er op het raam van de brugwachterswoning getikt en even later ging de brug dan open.

groet, Dick Beets